Καλησπέρα και από εμένα. Θα προσπαθήσω να είμαι πολύ σύντομος.
Δύο χρόνια μετά τις τελευταίες Δημοτικές Εκλογές και ενάμιση χρόνο από τότε που αναλάβαμε τα καθήκοντά μας, καλούμαστε να διαχειριστούμε τη μεγαλύτερη κρίση της Αυτοδιοίκησης. Η παράταξή μας στην πρώτη της παρουσία στο Συνέδριο της ΚΕΔΕ τον Οκτώβρη του 2011, είχε επισημάνει τις δύσκολες μέρες που έρχονταν και είχε ζητήσει από όλους ενότητα, αποδέσμευση από κομματικές σκοπιμότητες, αγωνιστικότητα, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των τοπικών μας κοινωνιών.
Δεν θέλω να αναφερθώ εδώ επί μακρόν στις δικές μας ευθύνες, γιατί από εκεί πρέπει να ξεκινάμε πάντα, τις καλές εποχές που ως Αυτοδιοίκηση δεν φροντίσαμε να τακτοποιήσουμε τα πράγματα. Εκείνες τις εποχές που είχαμε Δημοτικές Επιχειρήσεις με τέσσερις και πέντε χιλιάδες υπαλλήλους, εκείνες τις εποχές που γίνονταν κατατμήσεις των έργων σε δέκα, δεκαπέντε και είκοσι μικροέργα για να γίνουν με αναθέσεις.
Σημασία όμως έχει ότι τώρα πια από τους Δήμους που υπήρχαμε μέχρι το ’98 και τις Κοινότητες, υπάρχει ο ένας στους είκοσι και από τους Δήμους που ήμασταν μέχρι το 2010, υπάρχει ο ένας στους τρεις. Δηλαδή είμαστε πάρα πολύ λίγοι και θεωρώ πλέον ότι οι έλεγχοι ίσως είναι περισσότεροι και από όσοι απαιτούνται. Πάρεδρος, Αποκεντρωμένη Αυτοδιοίκηση, Ελεγκτικό Συνέδριο. Η Αυτοδιοίκηση πια δεν έχει τίποτα να κρύψει. Αντί όμως αυτό να επιβραβευτεί από την Πολιτεία, ζούμε τη χειρότερη στιγμή, με όλο και λιγότερα χρήματα, με όλο και δυσκολότερες καταστάσεις, με όλο και μεγαλύτερη συμπίεση όλων αυτών που προσπαθούμε να κάνουμε.
Η καινούργια μείωση του 30% θεωρώ ότι είναι αυτή που ξεχειλίζει το ποτήρι. Δηλαδή δεν γίνεται κανένας Δήμος να αντέξει με ΚΑΠ στα 95 εκατομμύρια που ήρθε τώρα και πολύ περισσότερο με ΚΑΠ στα 72 εκατομμύρια, που ετοιμάζονται για τον επόμενο μήνα. Είναι αστεία, είναι προφανές αυτό.
Θεωρώ λοιπόν ότι εδώ είναι ένα σημείο στο οποίο, όπως είπε και ο κύριος Χιωτάκης πριν, και οι υπόλοιποι συνάδελφοι, και ο κύριος Ασκούνης και ο κύριος Σαράντης, πρέπει να βάλουμε πάτο. Δηλαδή πονάμε, κλαίμε, φωνάζουμε, όλα αυτά τα χρόνια, όμως τώρα πια ξεπερνάει κάθε δυνατότητα. Δηλαδή ενάμιση χρόνο – δύο κόβουμε, κόβουμε, κόβουμε. Τώρα πια δεν μπορούμε να πληρώσουμε μισθούς. Γιατί ποιο είναι το ζητούμενο αυτής της 4ετίας που διανύουμε; Τα ζητούμενα όλων μας είναι δύο. Πρώτον, πληρώνουμε μισθούς, δεύτερον, κάνουμε συντηρήσεις. Τα ξεχάσαμε τα καινούργια έργα, ξεχάσαμε τις πλατείες, ξεχάσαμε τα κτιριακά, ξεχάσαμε τα ΚΑΠΗ, τα ξεχάσαμε όλα. Αν θα πάρουμε από το ΕΣΠΑ ή από την Περιφέρεια κανένα έργο, είναι το μόνο που θα γίνει. Αν, γιατί και εκεί δεν υπάρχουν χρήματα.
Από εμάς ζητά ο πολίτης τουλάχιστον δύο πράγματα. Να μπορούμε να πληρώνουμε τους εργαζόμενους για να κάνουν τα καθημερινά στους Δήμους και δεύτερον, να κάνουμε συντηρήσεις. Λίγη πίσσα να μπαλώσουμε τις τρύπες, πέντε πλάκες εκεί που χαλάνε, λάμπες να αλλάξουμε εκεί που καίγονται. Χωρίς αυτά δεν έχει κανένα νόημα, δεν μπορούμε να υπάρξουμε δηλαδή.
Όταν λοιπόν αυτό είναι το ζητούμενο, το ελάχιστο ζητούμενο που έχουμε φτάσει, και δεν βγαίνει ούτε αυτό, διότι είναι σαφές ότι δεν βγαίνει ούτε αυτό, ούτε για μισθοδοσία, τότε δεν έχουμε κανέναν λόγο ύπαρξης και ο καθένας αργά ή γρήγορα το νιώθει. Άλλος το ένιωσε ήδη από τον Αύγουστο, άλλος θα το νιώσει τον Σεπτέμβρη και το περισσότερο τον Οκτώβριο, τον Νοέμβριο, οι άλλοι, που θα πλακώσει και ο χειμώνας.
Τώρα λοιπόν πρέπει να δούμε, να αποφασίσουμε, να συναποφασίσουμε και θέλω να πιστεύω ότι είμαστε όλοι μαζί, ότι ακριβώς επειδή δεν πάει παρακάτω, πρέπει να δούμε με ποιον τρόπο θα αντιδράσουμε και κατά την άποψή μου σε αυτό το Συνέδριο και στα περιφερειακά Συνέδρια, πρέπει να ορίσουμε την τακτική μας για το Συνέδριο της ΚΕΔΕ. Δηλαδή δεν αποτελεί τακτική πάμε μέχρι την ΚΕΔΕ έτσι και ας αποφασίσει η ΚΕΔΕ, διότι αυτά τα Σώματα των ΠΕΔ δεν θα ξανά συγκληθούν. Συγκαλούνται για να λέει… Και τι θα κάνουμε στην ΚΕΔΕ; Για να πάμε στην ΚΕΔΕ με προτάσεις, από την ίδια την ΠΕΔ. Δηλαδή δεν μπορεί μία πρόταση να σταματά προτείνω μια μέρα κλείσιμο την Πέμπτη ή δύο μέρες κλείσιμο, Τετάρτη και Πέμπτη και μετά ας αποφασίσει η ΚΕΔΕ. Οι προτάσεις, κατά την άποψή μου, των αυτοδιοικητικών παρατάξεων, πρέπει να εμπεριέχουν όλο τον αγώνα.
Εμείς λοιπόν λέμε το εξής. Πρέπει να πάμε σε ένα τριήμερο κλείσιμο. Η ΚΕΔΕ δηλαδή να πάρει απόφαση για ένα τριήμερο κλείσιμο. Θα μπορούσε να είναι Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή, 7, 8 και 9, σίγουρα όμως μακριά αρκετά από το Συνέδριο, ώστε να προλάβουμε να ετοιμαστούμε. Να ενημερώσουμε τον κόσμο, να κατεβάσουμε τους εργαζόμενους. Ή θα μπορούσε να είναι Σάββατο – Κυριακή – Δευτέρα, γιατί κάποιοι μπορεί να είναι στη Θεσσαλονίκη. Δεν έχει και πολλή σημασία πότε θα είναι. Θα είναι ένα τριήμερο λοιπόν, στο οποίο θα περάσουμε την άποψη ότι αυτή είναι η αρχή των κινητοποιήσεών μας και αν δεν μας δώσετε αυτό που ζητάμε, πάμε…
Ήδη κάποιοι από εμάς κάνουμε αποκομιδή σκουπιδιών και Σάββατο και Κυριακή. Δεν θα υπάρξει τίποτα. Αν θέλετε να το κάνουμε τριήμερο Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο, έτσι. Εγώ δεν έχω αντίρρηση σε αυτό. Να το κουβεντιάσουμε, να το αποφασίσουμε. Με συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Οικονομικών. Και αμέσως μετά καινούργιο έκτακτο Συνέδριο της ΚΕΔΕ, αν δεν ικανοποιηθούν αυτά που λέμε, που πάμε σε λογική μόνιμου κλεισίματος των Δήμων ή παραιτήσεων. Εγώ δεν θέλω να το ανοίξουμε τώρα το θέμα, γιατί υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι στην επαρχία που βάζουν το θέμα των παραιτήσεων. Δεν έχει σημασία να χωριστούμε ποιοι είναι υπέρ των παραιτήσεων και ποιοι είναι του να κλείσουμε συνεχόμενα τους Δήμους.
Δηλαδή αν δεν βγει τίποτα με αυτό το τριήμερο κλείσιμο, πάμε σε ένα έκτακτο Συνέδριο που αποφασίζει κλείνουμε τους Δήμους εμείς ή παραιτούμαστε. Θα το δούμε αυτό. Όμως αυτή είναι η λογική. Ας έρθουν όποιοι μπορούν με αυτά τα μέσα και με αυτούς τους πόρους να διοικήσουν την Αυτοδιοίκηση. Δεν έχει σημασία αν θα είναι το ένα ή το άλλο. Όμως αυτό να το αποφασίσουμε τώρα. Η κυβέρνηση πρέπει να πάρει ένα μήνυμα που να λέει ότι δεν πάει παρακάτω. Κάνουμε το προειδοποιητικό και πάμε στο τελικό που είναι αυτό και αυτό πρέπει να φτάσει στο Συνέδριο κατά την άποψή μου και αυτό πρέπει να είναι η απόφαση του Συνεδρίου κατά την άποψή μου.
Τώρα, στην πρόταση που υπάρχει, αν θα κλείσουμε, γιατί κάποιες ΠΕΔ ψηφίζουν να κλείσουμε μία μέρα – τώρα, εν όψει του Συνεδρίου – κάποιες ΠΕΔ ψηφίζουν δύο μέρες, κάποιες ΠΕΔ ψηφίζουν τρεις μέρες. Κατά την άποψή μου είναι λάθος. Δηλαδή πρέπει να είναι μια ενιαία απόφαση και μια απόφαση που πρέπει να την συνυπογράψουμε και να την πάρουμε όλοι. Είναι κακό να πούμε η μία παράταξη και η άλλη ψηφίσαμε σήμερα, έχουμε μια πλειοψηφία, το αποφασίσαμε, διότι και άλλη φορά κάναμε κλείσιμο – ακούστηκε και πριν – και ήμασταν δέκα Δήμοι όλοι και όλοι και δεν είχε καμία σημασία και κανένα αποτέλεσμα. Είναι εύκολο το αγωνιστικό εδώ. Στην πράξη ποιος θα τον κλείσει τον Δήμο, γιατί εκεί θα το μετρήσουμε.
Εγώ δεν θα είμαι αντίθετος, δηλαδή θα είμαι μέσα σε οποιαδήποτε κινητοποίηση, αλλά το βασικό μου είναι μετά το Συνέδριο της ΚΕΔΕ τι κάνουμε και πώς περνάμε το μήνυμα που λέει ότι δεν πάει άλλο, κλείνουμε, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να περάσει και αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να αποφασίσουμε σήμερα εμείς πηγαίνοντας για το Συνέδριο της ΚΕΔΕ. Όχι απλώς ένα διήμερο ή μία μέρα.
Εγώ θα έλεγα λοιπόν ας τα συνεκτιμήσει όλα αυτά η ΚΕΔΕ. Δηλαδή η Κρήτη πήρε απόφαση τρεις μέρες, η Πάτρα χθες πήρε απόφαση, η ΠΕΔ, μία μέρα, εμείς λέμε εδώ για δύο μέρες. Εν πάση περιπτώσει, ας είναι κάτι ενιαίο, ας είναι την ημέρα του Συνεδρίου εν πάση περιπτώσει ένα προειδοποιητικό, ας έχουμε μπροστά μας το τριήμερο, που εγώ δεν έχω κανέναν λόγο να πω πότε θα είναι, αλλά να είναι ένα τριήμερο επίσης προειδοποιητικό και αν τίποτα δεν συμβεί από όλα αυτά, ας έχουμε πάρει μια απόφαση που λέει τελειώσαμε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Όταν παίρνουμε εμείς την απόφαση του κλεισίματος, είναι σαφές ότι οι εργαζόμενοι θα πληρωθούν και όταν παίρνουμε μια τέτοια απόφαση και σαν Δημοτικά Συμβούλια και τα συλλογικά μας Όργανα, έχουμε και την ευθύνη αν κάποιος δημότης μας κάνει μήνυση, να την πάμε. Δεν είναι το ζητούμενό μου αυτό λοιπόν.
Το ζητούμενό μου είναι να περάσει ένα ισχυρό μήνυμα που να λέει ότι δεν πάει παρακάτω και αυτό πρέπει να εκπέμψουμε με κάθε τρόπο όλοι μας.
Θεωρώ ότι σε αυτή τη διαδικασία οι εργαζόμενοι είναι φυσικοί μας σύμμαχοι και οφείλουμε, επειδή στο παρελθόν, και μου άρεσε που έγινε και αυτοκριτική εδώ, από την ΠΟΕ ΟΤΑ τουλάχιστον, ότι έγιναν λάθη και λοιπά, από όλες τις μεριές μπορεί να έγιναν λάθη. Αυτή τη στιγμή σε μια ιστορία που πάμε να σώσουμε την Αυτοδιοίκηση, πρέπει να είμαστε παρέα όλοι. Πρέπει να τους έχουμε κοντά μας και αυτοί εμάς κοντά τους.
Να πω επίσης, ένα σημείο που δεν το αναφέραμε, η νέα μείωση των μισθών, Δημάρχων, Αντιδημάρχων, Γενικών Γραμματέων, ειδικών συνεργατών και τα λοιπά, δεν συνιστά κατά την άποψή μου μείωση του δικού προσωπικού κύρους ως Γιώργος Ιωακειμίδης. Συνιστά μείωση της Αυτοδιοίκησης, τεράστια. Οι μισοί Δήμοι της χώρας που είναι κάτω από 20.000, θα έχει αμοιβή ο Δήμαρχος από τον επόμενο μήνα, σε δέκα μέρες, 1.440 €.
Δηλαδή θα έχει ο Δήμαρχος αμοιβή 1.440 € και από ότι είπε ο Κώστας, ο Διευθυντής του Δήμου 1.770 και θα αναρωτιέται – το άκουγα χθες στις περιφερειακές συνελεύσεις – η τοπική κοινωνία, δεν μπορεί να το δέχεται ο άλλος να είναι Δήμαρχος, θα είναι κλέφτης. Γιατί πραγματικά ποιος άνθρωπος νέος, υγιής, μη κλέφτης, θα αφήσει το γραφείο του, τη δουλειά του, για να μπει σε μια διαδικασία που μπορεί να είναι τέσσερα χρόνια, μπορεί να μην ξανά εκλεγεί, για να μπει σε αυτό;
Αυτό συνιστά λοιπόν υποβάθμιση της Αυτοδιοίκησης. Όσοι μπήκαμε σε αυτή την ιστορία, εγώ είμαι τριάντα χρόνια και πολλοί από εσάς επίσης πάρα πολλά χρόνια, θα το τραβήξουμε, όσο και αν μας δώσει. Δεν είναι το ζητούμενο αυτό. Η Αυτοδιοίκηση όμως χάνει από αυτό, διότι εμείς είμαστε περαστικοί και η Αυτοδιοίκηση πρέπει να ελκύει ανθρώπους καθαρούς, έντιμους, που θα συνεχίσουν να προσφέρουν στις τοπικές τους κοινωνίες και είναι πάρα πολύ κρίμα που δεν κατανοείται αυτό, όσο και αν είναι δύσκολο σε αυτή την κρίσιμη στιγμή να αναδείξουμε αυτό το θέμα. Όμως όταν φτάνεις σε τέτοια επίπεδα, πρέπει να το καταλάβουν όλοι ότι δεν είναι θέμα του Γιώργου, του Νίκου, του Κώστα. Είναι θέμα της Αυτοδιοίκησης και έτσι πρέπει να το καταλάβουν και οι τοπικές μας κοινωνίες και έτσι να το δούμε κάποια στιγμή.
Ευχαριστώ.
