Αγαπητοί συνάδελφοι,
Οι ρυθμίσεις για την Αυτοδιοίκηση που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο 3, στο Μεσοπρόθεσμο και στον κρατικό Προϋπολογισμό του 2013 διαμορφώνουν μια αληθινά επαχθή κατάσταση.
Δεν πρόκειται βέβαια για «κεραυνό εν αιθρία». Θυμίζω ότι η κρατική χρηματοδότηση της Αυτοδιοίκησης από το 2009 μέχρι το φετινό καλοκαίρι,
είχε ήδη μειωθεί κατά 53%, ότι οι προσλήψεις προσωπικού είναι ουσιαστικά παγωμένες με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σοβαρά κενά στις υπηρεσίες, ότι η καταστατική θέση και η αξιοπρεπής λειτουργία των αιρετών βρίσκονται υπό διαρκή αμφισβήτηση και υποβάθμιση.
Θυμίζω επίσης ότι τον Αύγουστο βρεθήκαμε μπροστά σε νέες μεγάλες μειώσεις στους ΚΑΠ που έφεραν τους Δήμους
μπροστά στην απειλή της άμεσης στάσης πληρωμών. Με τους αγώνες μας τότε, που έγιναν μετά από αποφάσεις της Συνέλευσης μας και του Συνεδρίου της ΚΕΔΕ, κατορθώσαμε να διασφαλίσουμε για δυο μήνες τις δόσεις των παρακρατηθέντων πόρων που κάλυπταν τουλάχιστον τη μείωση των ΚΑΠ.
Η ανάσα που πήραμε όμως ήταν προσωρινή. Οι προοπτικές που σήμερα διαγράφονται
είναι ακόμα χειρότερες και, το κυριότερο, αμφισβητούν πλέον στρατηγικά την ύπαρξη και την ουσία των Αυτοδιοικητικών θεσμών.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και την εξειδίκευση τους με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, επιβάλλεται πλέον στους Δήμους καθεστώς αυξημένης εποπτείας που αναιρεί κάθε έννοια αυτοτέλειας μας. Οι Δήμοι που θα υπάγονται σ’ αυτό το καθεστώς
θα υφίστανται παρακράτηση των ΚΑΠ, απαγόρευση κάθε πληρωμής εκτός της μισθοδοσίας, υποχρεωτικές μετατάξεις προσωπικού, κόψιμο της ΣΑΤΑ, υποχρεωτική αύξηση δημοτικών φόρων και τελών και γενικότερα πλήρη απώλεια της διαχειριστικής αυτονομίας τους.
Μην αμφιβάλλετε αγαπητοί συνάδελφοι ότι με την κρίση να συμπιέζει τα ανταποδοτικά τέλη που εισπράττουμε
και τις πρόσθετες αρμοδιότητες που μεταβιβάζονται στην Αυτοδιοίκηση σε ενάμιση μήνα, οι Δήμοι που θα βρίσκονται σε καθεστώς εποπτείας θα είναι όλο και περισσότεροι.
Το καθεστώς αυτό αμφισβητεί ευθέως την ίδια τη δημοκρατική νομιμοποίηση των αιρετών, μας μετατρέπει σε διοικητικούς υφιστάμενους του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και πιστεύω ότι βρίσκεται
σε ευθεία αντίθεση με τις Συνταγματικές προβλέψεις των άρθρων 101 και 102 για την αυτοτέλεια της Αυτοδιοίκησης.
Την ίδια στιγμή, μέσα από άλλες ρυθμίσεις του Μνημονίου 3, μειώνεται σε εξευτελιστικά επίπεδα η αποζημίωση των Δημάρχων, Αντιδημάρχων και άλλων θέσεων στη Διοίκηση και καταργούνται θέσεις συνεργατών μας, θέσεις πολύτιμες για τη λειτουργία μας.
Επαναλαμβάνω λοιπόν το ερώτημα που έχει θέσει ένας εκλεκτός συνάδελφος και παλαιός Δήμαρχος, ποιος άνθρωπος θα εγκαταλείψει τη δουλειά του για να ασχοληθεί με την Αυτοδιοίκηση πέραν των οικονομικά ισχυρών; Και πόσο συμβαδίζει μια τέτοια εξέλιξη με την ουσία και το περιεχόμενο της έννοιας της δημοκρατικής εκπροσώπησης του λαού;
Μια άλλη δυσάρεστη έκπληξη μας περίμενε με τη δημοσιοποίηση του Προϋπολογισμού του 2013. Στον υπολογισμό των ΚΑΠ παραβιάζεται κατάφορα το νομοθετικό πλαίσιο για τον υπολογισμό των ΚΑΠ ως ποσοστό των φορολογικών εσόδων, και με τον τρόπο αυτό η Αυτοδιοίκηση αδικείται κατά το τεράστιο ποσό των 1,3 δισεκατομμυρίων Ευρώ.
Αποτελεί λοιπόν μεγάλη πρόκληση και προσβολή προς όλους εμάς το ότι, αφού μας κλέβουν αυτά τα 1,3 δισεκατομμύρια,
εμφανίζουν μια «έκτακτη επιχορήγηση» 350 εκατομμυρίων περίπου για να τα βγάλουμε πέρα! Όχι κύριοι της κυβέρνησης και του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, η Αυτοδιοίκηση δεν ζητά ελεημοσύνη. Ζητάμε αυτά που δικαιούμαστε βάση του Νόμου και δεν θα υποχωρήσουμε σ’ αυτό.
Πρέπει βέβαια να σας ενημερώσω ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις έμπειρων στελεχών του χώρου μας, όλες αυτές οι εξελίξεις μας προϊδεάζουν για μια μελλούμενη αλλαγή του Νόμου και την επίσημη περικοπή των ΚΑΠ, ώστε η Αυτοδιοίκηση να τελεί υπό μόνιμο και ασφυκτικό πλέον καθεστώς ομηρίας και επαιτείας.
Κι αν αυτές οι μειώσεις των ΚΑΠ που δικαιούμαστε αφορούν το 2013, γνωρίζετε πολύ καλά ότι μόλις χθες υπογράφηκαν τα 35 εκατομμύρια των παρακρατηθέντων πόρων για τον τρέχοντα μήνα Νοέμβριο που συμπληρώνουν
την ακόμη περισσότερο κουτσουρεμένη δόση των 93 εκατομμυρίων Ευρώ των ΚΑΠ. Με το τραινάρισμα αυτό των δόσεων σκοπεύουν άραγε να προκαλέσουν στάση πληρωμών και αδυναμία καταβολής της μισθοδοσίας στους εργαζόμενους μας μέσα στο χειμώνα, λίγο πριν τα Χριστούγεννα; Και αν το σκοπεύουν αυτό, εμείς θα το επιτρέψουμε;
Άφησα τελευταία στην περιγραφή της κατάστασης,
την αρχή της εφαρμογής της διαθεσιμότητας στους εργαζόμενους μας. Πρόκειται για ένα μέτρο άδικο και πρόχειρα σχεδιασμένο, που έχει φέρει όλους τους Δήμους σε αναστάτωση.
Ήδη σχεδόν το σύνολο των Δήμων, έχουν εκφράσει την αντίθεση τους και την άρνηση τους να συνεργήσουν στην εφαρμογή του μέτρου. Γιατί με τόσα κενά που ήδη υπάρχουν λόγω της απαγόρευσης των προσλήψεων
και των συνεχών συνταξιοδοτήσεων, σύντομα οι υπηρεσίες μας θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις υποχρεώσεις μας προς τους κατοίκους.
Το θέμα δεν είναι μόνον ποιους Δήμους πιάνει σήμερα η συγκεκριμένη ρύθμιση. Από τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου, το σκεπτικό του Νόμου για τη διαθεσιμότητα και τις διαρροές στον Τύπο καταλαβαίνουμε όλοι
ότι απειλούμαστε μέσα στο 2013 με πραγματικό τσουνάμι απολύσεων, το οποίο θα διαλύσει όλες τις υπηρεσίες μας. Ήδη μάλιστα με το γνωστό σύστημα της προβολής και άμεσης απόσυρσης νέων απαιτήσεων της τρόϊκας φροντίζουν να στρώσουν το δρόμο για συνέχιση του πογκρόμ απολύσεων και το 2014.
Επιτρέψτε μου επίσης να τονίσω ότι τα συνεχή δημοσιεύματα ότι η τρόϊκα απαιτεί
να της δοθούν κατάλογοι με τα ονόματα των απολυόμενων υπαλλήλων μας, να της δίνονται κάθε τρίμηνο τέτοιοι κατάλογοι, μου προκαλεί έντονα συναισθήματα οργής και απαξίας. Γιατί αυτοί οι κατάλογοι αφορούν ανθρώπινες ζωές που βρίσκονται μπροστά στο φάσμα μιας πιθανόν μόνιμης ανεργίας και φτώχειας και δεν μπορεί να καταστρέφονται για παραδειγματισμό
ή για τα εσωτερικά κομματικά οφέλη της κας Μέρκελ πριν τις εκλογές της.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Το σύνολο των μέτρων και ρυθμίσεων αυτών που οδηγούν την Αυτοδιοίκηση στην κατάρρευση, εντάσσονται σε μια γενικότερη πολιτική οριζόντιων μειώσεων στα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων, εξοντωτικής φορολόγησης των μεσαίων στρωμάτων
και διάλυσης του κοινωνικού κράτους που έχει επιβληθεί στη χώρα από τους δανειστές της.
Οφείλουμε μάλιστα να παραδεχθούμε κάνοντας την αυτοκριτική μας ότι αργήσαμε ως Αυτοδιοίκηση να αντιδράσουμε στην καταιγίδα αυτή των μέτρων και γι’ αυτό το λόγο τώρα συμπεριφερόμαστε μερικές φορές ενοχικά.
Απαιτείται να δείξουμε μια πιο σθεναρή στάση
απέναντι και στα μέτρα και στο πολιτικό σύστημα που συστηματικά μας απαξιώνει.
Μέσα σ’ αυτή την χαώδη κοινωνική κατάσταση που ο κάθε πολίτης αγωνιά για την προσωπική του επιβίωση, οξύνεται το απεχθές φαινόμενο του «κοινωνικού αυτοματισμού». Οι κοινωνικές ομάδες παροτρύνονται να στραφούν η μια κατά της άλλης στη λογική «ο θάνατος σου η ζωή μου».
Η τεχνική αυτή χειραγώγησης της κοινής γνώμης χρησιμοποιείται και εναντίον της Αυτοδιοίκησης. Με κατευθυνόμενα, από συγκεκριμένα συμφέροντα δημοσιεύματα, επιχειρείται να διαμορφωθεί μια εικόνα πλήρους απαξίωσης των Αυτοδιοικητικών θεσμών. Το άσπρο γίνεται μαύρο, το ελάχιστο γίνεται τεράστιο, στην προσπάθεια να πεισθούν οι πάντες ότι οι Δήμοι αποτελούν εστίες διαφθοράς και κακοδιοίκησης.
Ενώ όλοι γνωρίζουμε, και πρέπει επιτέλους να το βροντοφωνάξουμε, ότι η Αυτοδιοίκηση αποτελεί το τελευταίο στήριγμα που έχει απομείνει στους πολίτες μπροστά στη λαίλαπα της κοινωνικής κρίσης.
Σε περίπτωση που οι Δήμοι οδηγηθούν στη διάλυση, οι συμπολίτες μας θα πληρώσουν βαρύτατο κόστος με τη ραγδαία υποβάθμιση της ποιότητας της καθημερινής ζωής τους. Ενώ οι περισσότερο αδύναμοι οικονομικά θα βρεθούν κοινωνικά απροστάτευτοι και πιθανόν περιθωριοποιημένοι.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Λίγες μέρες πριν τη συνέχιση του έκτακτου Συνεδρίου της ΚΕΔΕ, που έχει παραμείνει ανοιχτό ακριβώς για να εκτιμήσει την αντίδραση μας σε εξελίξεις σαν αυτές που σας περιέγραψα, καλούμαστε και εμείς σαν ΠΕΔ Αττικής να καταθέσουμε τις προτάσεις μας.
Από τις συνεχείς συζητήσεις που κάνουμε μεταξύ μας, από τις γνώμες που ακούγονται στις συνεδριάσεις των θεσμικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης, γνωρίζω ότι το κλίμα στο χώρο και η ψυχολογία των συναδέλφων αιρετών κινούνται σε αρνητική κατεύθυνση.
Πολλοί από μας διερωτώνται δημόσια «τι αξία έχει πια να είσαι Δήμαρχος», βιώνουν σε προσωπικό επίπεδο τις επιθέσεις απαξίωσης που υφιστάμεθα,
αρνούνται να συμβιβαστούν με τον υποβιβασμό μας σε απλά εκτελεστικά όργανα των εντολών της επιτροπείας.
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί τους σε επίπεδο αρχών και να ενώσω τη φωνή μου με τη δική τους.
Αλλά, δεν είναι αγαπητοί συνάδελφοι η στιγμή ούτε να λιγοψυχήσουμε ούτε να παρατήσουμε τον αγώνα.
Ο ρόλος μας παραμένει σημαντικός και η ευθύνη που σηκώνουμε στους ώμους μας είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Γιατί είναι η ευθύνη να προστατεύσουμε τους Δήμους, τους θεσμούς, τους εργαζόμενους, τους πολίτες που μας εμπιστεύονται.
Προφανώς όλοι μας, και σίγουρα και εγώ προσωπικά, θα προτιμούσαμε να είναι ευκολότερο το έργο μας ως αιρετοί. Να παίρνουμε οι Δήμοι τα χρήματα
που δικαιούμαστε από το κράτος, να μπορούμε να ανταποκριθούμε με άνεση στις υποχρεώσεις μας προς τους πολίτες, να ζούμε και οι ίδιοι με μια αξιοπρέπεια την οποία μας στερούν.
Σ’ αυτή τη θέση όμως, κατ’ αναλογίαν, βρίσκονται εκατομμύρια συμπολίτες μας. Ας έρθουμε στη θέση του οικογενειάρχη που απολύεται και δυσκολεύεται να συντηρήσει τα παιδιά του, με όλο το αβάσταχτο ψυχολογικό βάρος
που σηκώνει. Μπορεί αυτός να παραιτηθεί από αυτό το βάρος, να πει «ας βρεθεί άλλος να παλέψει για την οικογένεια μου»;
Εγώ λοιπόν σας προτείνω να αντέξουμε, να διεκδικήσουμε από την κυβέρνηση ξανά, όπως πριν λίγους μήνες, αυτά που δικαιούμαστε.
Υπάρχει βέβαια και ένα άλλο ζήτημα. Αρκετοί συνάδελφοι εκφράζουν τη γνώμη ότι οι μορφές διεκδίκησης
που έχουν εφαρμοστεί από την Αυτοδιοίκηση ως τώρα δεν είναι αποτελεσματικές. Άλλοι από μας πάλι τονίζουν, και προσωπικά θεωρώ πως έχουν δίκιο, ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς τη δέσμευση καθενός και καθεμιάς από εμάς ότι θα συμμετέχει στην όποια κινητοποίηση αποφασίσουμε.
Αποτελεί και προσωπική μου άποψη ότι οι αντιδράσεις του κορυφαίου θεσμικού εκφραστή της Αυτοδιοίκησης, του Δ.Σ. της ΚΕΔΕ, υπολείπονται τον τελευταίο καιρό των αναγκών της συγκυρίας και δείχνουν μια κρίση στρατηγικής. Μας έχει λείψει η ταχύτητα στα αντανακλαστικά και το ένστικτο αυτοσυντήρησης του θεσμού, έχουμε επιτρέψει στην κεντρική εξουσία να μας θεωρεί δεδομένους και στους εργαζόμενους να αμφιβάλλουν για την αποφασιστικότητα μας. Η στάση μας στο ανώτατο αυτό επίπεδο έχει υπάρξει χαλαρή και ελαστική.
Λέμε πολλά αλλά κάνουμε λίγα. Αν συνεχίσουμε έτσι η κεντρική εξουσία θα μας κάνει ότι θέλει.
Τα ζητήματα αυτά, προσωπικές δεσμεύσεις και συλλογικές κατευθύνσεις, πρέπει να λυθούν στο συνέδριο της ΚΕΔΕ, που καθορίστηκε για τις 3 Δεκεμβρίου. Να καταλήξουμε μέσα από την κορυφαία αυτή διαδικασία της Αυτοδιοίκησης όχι μόνο σε ένα πλαίσιο αιτημάτων και διεκδικήσεων,
που άλλωστε είναι περίπου δεδομένο από τα πράγματα και τις καταστάσεις, αλλά και σε ένα σαφές και αποφασιστικό σχέδιο για το πώς θα πετύχουμε στην προσπάθεια μας αυτή.
Άξονες αυτού του σχεδίου προτείνω να είναι:
Μια νομιμοποιημένη από τη διαδικασία του Συνεδρίου της ΚΕΔΕ διαδρομή κινητοποιήσεων που θα περιλαμβάνουν κλιμακούμενα κλεισίματα των Δήμων, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μαζί με τους εργαζόμενους και πρωτότυπες ενέργειες προβολής των αιτημάτων μας στο κέντρο των πόλεων και βέβαια στο κέντρο της Αθήνας.
Δεν μπορούμε πια να περιοριστούμε σε συμβολικές κινήσεις, το Συνέδριο μας πρέπει να αποφασίσει για πολύμορφες κινητοποιήσεις μαζί με τους εργαζόμενους που θα φέρουν αποτελέσματα.
Και προφανώς, ως ΠΕΔ Αττικής, που πρώτοι ξεκινήσαμε τις κινητοποιήσεις στα τέλη του Αυγούστου, ανάλογα με τις αποφάσεις του Συνεδρίου της ΚΕΔΕ και την προοπτική που προσφέρουν, θα πάρουμε αν χρειαστεί και τις δικές μας αγωνιστικές αποφάσεις.
Συμμετοχή των κατοίκων, των τελικά ωφελούμενων από το έργο και τη λειτουργία της Αυτοδιοίκησης στις κινητοποιήσεις μας μέσα από την ενημέρωση τους
και τη διαμόρφωση επιτροπών στήριξης σε κάθε Δήμο ή και κεντρικά. Να πάμε στην κοινωνία αγαπητοί συνάδελφοι και από εκεί να αντλήσουμε τις απαραίτητες δυνάμεις. Με ένα τρόπο, να επανακαθορίσουμε ριζοσπαστικά τη στρατηγική των συμμαχιών μας. Ο ρόλος μας στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής στις πόλεις μας δείχνει και την δυναμική προοπτική για τη στρατηγική των συμμαχιών μας.
Η εκπόνηση από την ΚΕΔΕ ενός ολοκληρωμένου επικοινωνιακού προγράμματος για την αποκατάσταση της αλήθειας σε σχέση με την πραγματική προσφορά της τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Συνεχίζουμε να αρνούμαστε ως Αυτοδιοίκηση κάθε συμμετοχή και συνευθύνη στα σχέδια για διαθεσιμότητα και απολύσεις εργαζομένων τώρα και στο μέλλον. Αναζητούμε κάθε πρόσφορο μέσο, διοικητικό ή δικαστικό,
για να εμποδίσουμε τις απολύσεις. Αναδεικνύουμε προς κάθε κατεύθυνση τον άδικο και αποσπασματικό χαρακτήρα του μέτρου και τις αρνητικές επιπτώσεις του στους πολίτες.
Να προσφύγουμε στην ελληνική και ευρωπαϊκή ζητώντας την ακύρωση των αντισυνταγματικών διατάξεων για την Αυτοδιοίκηση του Μνημονίου και των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Τα τελευταία χρόνια έχουμε πει πολλές φορές μέσα σ’ αυτές τις διαδικασίες για το κύρος των Δήμων και των αιρετών, για το πόσο ξεχωρίζει η Αυτοδιοίκηση μέσα στη γενικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος, για την άμεση σχέση μας με τους κατοίκους και την εμπιστοσύνη με την οποία εξακολουθούν να μας περιβάλλουν.
Από μας εξαρτάται αν θα συνεχίσουμε έτσι,
με αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα, ή αν θα αποτελέσουμε και μεις ένα κομμάτι της κρίσης, ένα μέρος του προβλήματος. Αν δηλαδή η ελληνική κοινωνία, οι πολίτες που τόσο σκληρά δοκιμάζονται θα βρουν σε μας ένα συμπαραστάτη και ένα στήριγμα ή αν δίκαια θα μας ταξινομήσουν και μας σ’ αυτούς που αδιαφόρησαν ή που φυγομάχησαν.
Προσωπικά δεν σας προτείνω τίποτε περισσότερο
από το να κάνουμε το καθήκον μας. Αν όλοι όσοι ανέλαβαν δημόσια αξιώματα στη χώρα έκαναν απλώς αυτό, η μοίρα του τόπου μας θα ήταν ήδη καλύτερη.
