Η θέση της Αυτοδιοίκησης και βέβαια η δική μας θέση ως ΠΕΔ Αττικής στο θέμα των απολύσεων εργαζομένων είναι ξεκάθαρα αρνητική από την αρχή, από την πρώτη στιγμή που τέθηκε το ζήτημα.
Θα σταθώ ιδιαίτερα στην απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Δημάρχων της Αττικής στις 22 Αυγούστου γιατί πιστεύω ότι έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Εκείνη η απόφαση για τις κινητοποιήσεις των Δήμων που ακολούθησαν
είχε ψηφιστεί από μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία, και περιλάμβανε την πολύ ξεκάθαρη θέση μας: καμιά απόλυση, καμιά εφεδρεία στην Αυτοδιοίκηση.
Κατά τις μεγάλες κινητοποιήσεις των Δήμων το μήνα Σεπτέμβριο πορευτήκαμε μαζί Διοικήσεις των Δήμων και εργαζόμενοι, με κοινές μεγάλες συγκεντρώσεις και κοινά αιτήματα. Και ότι πετύχαμε τότε, που αποσπάσαμε χάρη και μόνον χάρη στις κινητοποιήσεις μας τα απαραίτητα χρήματα για να συνεχιστεί η λειτουργία των Δήμων, το πετύχαμε επειδή είμαστε όλοι ενωμένοι.
Θέλω να τονίσω ότι είναι ένα τελείως διαφορετικό ζήτημα η πιθανή αναδιάταξη εργαζομένων στην Αυτοδιοίκηση, το να μετακινηθούν δηλαδή κάποιοι υπάλληλοι από τον ένα Δήμο σε έναν άλλο όπου υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού. Η κυβέρνηση επιχειρεί να συνδέσει τα δυο ζητήματα, αλλά δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα.
Αν είναι να μετακινηθεί ένας εργαζόμενος η προβλεπόμενη διαδικασία υπάρχει και λέγεται μετάταξη, όχι διαθεσιμότητα.
Και μάλιστα, με βάση το Μνημόνιο 3 οι μετατάξεις μπορούν να γίνονται πια υποχρεωτικά. Άρα τι χρειάζεται η διαθεσιμότητα για μια μετακίνηση;
Όχι αγαπητοί συνάδελφοι. Την πόρτα των απολύσεων θέλουν να ανοίξουν και αυτό δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε.
Άλλωστε κι εμείς γνωρίζουμε να διαβάζουμε τον Τύπο και να ενημερωνόμαστε για τις προθέσεις των δανειστών της χώρας. Το χθεσινό Σπήγκελ είναι ξεκάθαρο. Ονόματα απολυομένων ζητούν οι δανειστές, εδώ και τώρα.
Και συνδέουν αυτή την απαίτηση τους με την εκταμίευση της δόσης.
Η απόφαση μας πρέπει να είναι ότι διαφωνούμε απολύτως με τις διαθεσιμότητες εργαζόμενων από τους Δήμους μας, ότι καλούμε τους Δήμους της Αττικής να μην έχουν καμιά συμμετοχή σ’ αυτή τη διαδικασία σύμφωνα και με την απόφαση της ΚΕΔΕ αλλά επίσης, και αυτό είναι το πιο κρίσιμο πιστεύω για την προοπτική της Αυτοδιοίκησης, ότι θα αγωνιστούμε για να μην επιτρέψουμε να εφαρμοστεί καμιά διαθεσιμότητα ή απόλυση, ούτε τώρα ούτε στο μέλλον.
Γιατί όλοι καταλαβαίνουμε ότι αν αφήσουμε να ανοίξει μια τέτοια ιστορία, δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί στο μέλλον. Σήμερα ζητούν 2.000 ονόματα, σε 6 μήνες θα ζητήσουν 20.000 ονόματα. Γι’ αυτό πρέπει να τους σταματήσουμε τώρα, με τον κοινό μας αγώνα.
Άλλωστε, και εδώ είναι ένα σημείο που θα πρέπει να αναδείξουμε όσο μπορούμε και στα Μέσα Ενημέρωσης, σε πολλούς Δήμους υπάρχουν ήδη μεγάλα κενά στις υπηρεσίες.
Οι προσλήψεις στην Αυτοδιοίκηση είναι παγωμένες, ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι φεύγουν με σύνταξη κάθε χρόνο. Σύμφωνα με το Μνημόνιο 3 απαγορεύονται οι προσλήψεις υπαλλήλων ΔΕ και ΥΕ στους Δήμους μέχρι το 2016, άρα αν υπολογίσουμε τις μέχρι τότε συνταξιοδοτήσεις, τα κενά θα γίνουν τεράστια.
Αυτή η αποδυνάμωση των Δήμων έχει σαν τελικά θύματα της τους κατοίκους. Σύντομα δεν θα μπορούμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας προς αυτούς,
οι πολίτες λόγω έλλειψης προσωπικού θα ταλαιπωρούνται σε κάθε συναλλαγή τους με το Δήμο. Και βέβαια στις κοινωνικά κρίσιμες υπηρεσίες μας, τα κενά αυτά σημαίνουν την διάλυση του κοινωνικού κράτους στη χώρα, που στηρίζεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό στην Αυτοδιοίκηση.
Το πρόβλημα και ο κίνδυνος για τη λειτουργία των Δήμων είναι συνολικότερο. Η Αυτοδιοίκηση βρίσκεται στο επίκεντρο μιας γενικής επίθεσης και προσπάθειας απαξίωσης. Με τα νέα μέτρα και τον προϋπολογισμό του 2013 δυσχεραίνεται κι άλλο η δουλειά και η αξιοπρεπής λειτουργία των αιρετών, με τις συνεχείς μειώσεις μισθών τους αλλά και την κατάργηση πολλών θέσεων συνεργατών.
Αμφισβητείται η αυτοτέλεια των Δήμων και ανοίγει η πόρτα της επιβολής καθεστώτος εποπτείας, ακυρώνοντας ουσιαστικά ακόμη και τα άρθρα του Συντάγματος για την Αυτοδιοίκηση μέσα από την άμεση και απροσχημάτιστη επιβολή ελέγχου σκοπιμότητας των αποφάσεων των αιρετών σε περίπτωση προβλημάτων στην εκτέλεση του προϋπολογισμού. Προβλημάτων που οφείλονται κυρίως στις συντριπτικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης στους κατοίκους και κατ’ επέκταση στους Δήμους.
Μειώνεται κι άλλο η χρηματοδότηση των Δήμων που μας έχει φέρει στη συνεχή αγωνία να καλύπτουμε τη μισθοδοσία των εργαζόμενων. Υπενθυμίζω επίσης ότι για τον τρέχοντα μήνα δεν πήραμε τη δόση των 35 εκατομμυρίων που μ’ αυτήν μπορέσαμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας τους προηγούμενους μήνες
και αρκετοί Δήμοι βρίσκονται πάλι στο κόκκινο.
Πολλοί συνάδελφοι το τελευταίο διάστημα έχουν περιγράψει τον ευτελισμό που υφιστάμεθα μέσα από αυτή τη συνεχή υποβάθμιση των Αυτοδιοικητικών θεσμών. Λένε αυτοί οι συνάδελφοι : ποια αξία έχει πλέον σήμερα να είσαι Δήμαρχος όταν σου στερούν κάθε δικαίωμα επιλογής και κάθε αυτοτέλεια.
Εγώ λοιπόν θα διαφωνήσω σε ένα σημείο:
έχει μεγάλη αξία σήμερα να είσαι Δήμαρχος. Αύριο μπορεί να μην έχει καμία, αλλά σήμερα έχει.
Γιατί σήμερα ως Δήμαρχοι, ως αιρετοί συνολικά, καλούμαστε να δώσουμε μια μεγάλη μάχη.
Μέσα στη συνολική ηθική απαξίωση του πολιτικού συστήματος, είμαστε ο θεσμός που εξακολουθεί να έχει την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους πολιτών, αποτελούμε το στήριγμα των αδυνάμων και του κοινωνικού κράτους. Αυτό το ζούμε καθημερινά, άσχετα με μεθοδευμένες κινήσεις αμαύρωσης
των Αυτοδιοικητικών θεσμών στα ΜΜΕ και χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Έχουμε λοιπόν η σημερινή γενιά αιρετών στους ώμους μας τη μεγάλη ευθύνη να υπερασπιστούμε τους Αυτοδιοικητικούς θεσμούς , τα συμφέροντα των κατοίκων, το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της Αυτοδιοίκησης.
Αυτή την ευθύνη προτείνω να μην την παραδώσουμε αμαχητί. Όχι, να μην πούμε «δεν μπορούμε να παλέψουμε, είμαστε ολίγοι, ανεπαρκείς,
μας λείπει το θάρρος, η ικανότητα, η πολιτική σκέψη». Να μην το βάλουμε στα πόδια.
Δεν είναι μόνο οι απολύσεις ο άμεσος κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε. Πάλι σε λίγες μέρες δεν θα βγαίνουν οι μισθοδοσίες σε πολλούς Δήμους. Αγωνιούμε όλοι αν θα έχουμε πετρέλαιο για τα σχολεία και τους Σταθμούς, αν θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τα στοιχειώδη προγράμματα κοινωνικής στήριξης απόρων οικογενειών τα Χριστούγεννα και τον χειμώνα που έρχεται.
Να διεκδικήσουμε λοιπόν όλα αυτά που δικαιούμαστε, με το θέμα της υπεράσπισης όλων των θέσεων εργασίας σε κεντρική θέση, όλοι μαζί, το σύνολο των Δήμων, των εργαζόμενων και των κατοίκων που στηρίζονται στους Δήμους για την καθημερινή εξυπηρέτηση τους.
Και να μην επιτρέψουμε να δημιουργηθούν τετελεσμένα. Έχουμε αποφασίσει τη σύγκλιση του Συνεδρίου της ΚΕΔΕ στις αρχές Δεκέμβρη και σίγουρα από εκεί θα χαραχτούν οι γραμμές και οι μέθοδοι διεκδίκησης μας.
Αλλά αν μέχρι το Συνέδριο έχουν γίνει οι πρώτες απολύσεις και έχουν αρχίσει οι αδυναμίες πληρωμών σε Δήμους, κινδυνεύουμε να πάμε σε ένα Συνέδριο – μνημόσυνο, όπου απλώς θα διαπιστώσουμε τη διάλυση μας.
Για το λόγο αυτό προτείνω να ζητήσουμε από την ΚΕΔΕ, ανάλογα και με τις εξελίξεις των επόμενων ημερών, να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα για να πάμε σε επιτάχυνση του σύγκλισης του Συνεδρίου μας.
Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι συνεργάτες μας εργαζόμενοι,
έχω πλήρη επίγνωση και των αντικειμενικών δυσκολιών και της προσωπικής πίεσης που όλοι υφιστάμεθα, του άγχους των εργαζόμενων για τη δουλειά τους, του βάρους της ευθύνης που σηκώνουμε οι αιρετοί.
Δεν μας επιτρέπεται όμως να λυγίσουμε. Τιμώντας την κληρονομιά τόσων χρόνων προσφοράς της Αυτοδιοίκησης στον τόπο μας, εκφράζω τη βεβαιότητα μου ότι θα αρθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων και θα ανταποκριθούμε στη μεγάλη ευθύνη
που έχουμε αναλάβει με την εκλογή μας προς τους εργαζόμενους στους Δήμους και πάνω απ’ όλα προς τους συμπολίτες μας.
