Βρισκόμαστε ένα χρόνο μόλις πριν από τις επερχόμενες Αυτοδιοικητικές Εκλογές, με τη χώρα σε βαθιά κρίση, την Αυτοδιοίκηση σε αδιέξοδο και όλα τα αυτοδιοικητικά και πολιτικά θέματα ανοιχτά.
Οφείλουμε να προσδιορίσουμε τον ρόλο της Αυτοδιοίκησης, διότι τον έχουμε χάσει. Ήταν άλλη Αυτοδιοίκηση μέχρι το 2010 και άλλη Αυτοδιοίκηση που ζούμε αυτή την τριετία. Και είμαστε πάρα πολύ πίσω και σε θεσμικό και σε πολιτικό και σε οικονομικό, σε οποιασδήποτε μορφής πλαίσιο.
Προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που προέκυψαν. Με ποιο οπλοστάσιο; Κανένα. Με ποια εμπειρία προηγούμενη; Καμιά. Οι Δήμαρχοι αυτής της 4ετίας, όποιος αντέξει, θα είναι πρωταθλητής σε σχέση με τη δεκαετία του ’80, του ’90 ή του 2000.
Είμαι 32 χρόνια στην Αυτοδιοίκηση, αυτό που ζει η Αυτοδιοίκηση σήμερα δεν το έχει ξανά ζήσει, το ξέρετε καλά, και είναι εξαιρετικά δύσκολο σε καινούργιους ειδικά Δημάρχους να αντέξουν αυτό που συμβαίνει τώρα.
Αντ’ αυτού, ποια είναι η δική μας απάντηση; Τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις, προσπαθούμε να προλάβουμε αμυντικά, το είπε και ο Πρόεδρος πριν, οτιδήποτε συμβαίνει, σε μια Πολιτεία που συνέχεια μας βάζει θέματα μπροστά μας, και τρέχουμε από πίσω αγωνιζόμενοι να τα λύσουμε.
Θεωρώ βέβαια ότι εδώ κουβαλάμε και τις δικές μας ευθύνες και πρέπει να είμαστε πάρα πολύ σαφείς. Πώς απαντά η Αυτοδιοίκηση μέχρι τώρα σε αυτό που συμβαίνει; Τι λέμε; Το ακούσαμε και πριν και θεωρώ η εισήγηση του Προέδρου ήταν πολύ συγκεκριμένη. Κοιτάξτε τα μούτρα σας, λέμε στο υπόλοιπο πολιτικό σύστημα και στους επιχειρηματίες.
Δεν είναι αυτή η απάντηση. Στη συνείδηση του κόσμου είμαστε ανυπόληπτοι όλοι. Η Αυτοδιοίκηση δεν εξαιρείται και η Αυτοδιοίκηση ζούσε και εν πολλοίς ζει ακόμα, ένα μεγάλο κομμάτι από εμάς, σε μια παλιά αίγλη, μάλλον σε μια αίγλη παλαιών ημερών, νομίζοντας ότι εμείς είμαστε έξω από την κρίση, νομίζοντας ότι ο κόσμος εξακολουθεί να μας αγαπά, να είναι κοντά μας και τα λοιπά. Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό, είμαστε στα ίδια επίπεδα, άντε κατά τι καλύτεροι από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα.
Δεν γίνεται λοιπόν εμείς να λειτουργούμε αυτιστικά, ότι εμείς έχουμε εξαιρεθεί του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος, ότι εμάς μας αντιμετωπίζουν με κατανόηση, με αγάπη, με στοργή και Προδέρμ. Ταυτισμένοι είμαστε και όσο γρηγορότερα το καταλάβουμε και δεν λέμε «κοιτάξτε τα μούτρα σας», διότι τον λαό δεν τον νοιάζει καθόλου αν τα μούτρα τα δικά μας είναι ίδια με τα μούτρα των βουλευτών ή των υπολοίπων. Εμάς μας να νοιάζει ο λαός να βλέπει τα δικά μας μούτρα διαφορετικά. Και εμείς δεν έχουμε σε αυτήν την κατεύθυνση κάνει κάτι.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία λοιπόν να σταματήσουμε να λέμε εμείς η καλή Αυτοδιοίκηση και όλοι οι υπόλοιποι οι κακοί, γιατί αυτό θα έπρεπε να το πούμε πολλά χρόνια πριν και να διορθώσουμε τα δικά μας στρεβλά. Εγώ ντρέπομαι κάθε τρεις και λίγο που διαβάζω στις εφημερίδες τι έκανε ο «χ» Δήμαρχος ή τι έκανε ο τάδε Αντιδήμαρχος, σε αυτή τη γειτονιά ή την άλλη της χώρας. Και φυσικά το ίδιο αισθάνονται και οι δημότες οποιουδήποτε Δήμου που διαβάζουν και ταυτόχρονα κάνουν τον συνειρμό «μήπως ο δικός μου είναι έτσι;» Πώς να το ξέρει ο δημότης; Ακόμα και για αυτούς που φαινόμαστε καλοί, τίμιοι, έντιμοι, με διαφάνεια και λοιπά.
Δεν είμαστε αλώβητοι από αυτή την ιστορία. Αυτή η ιστορία μας έχει πάρει και εμάς μέσα. Πρέπει λοιπόν εμείς στο δικό μας κομμάτι, το γρηγορότερο δυνατό να αλλάξουμε ρότα και η λογική «βάλτε τον καθρέπτη να δείτε τους άλλους», δεν λέει τίποτα. Τον εαυτό μας πρέπει να κοιτάξουμε. Τα Όργανά μας πρέπει να κοιτάξουν πώς ως Αυτοδιοίκηση εμείς σε σχέση με τον κόσμο θα περάσουμε την κρίση που υπάρχει, διότι όσο ο κόσμος εξακολουθεί να θεωρεί και εμάς όλο και περισσότερο ίδιους με τους άλλους, κανείς δεν σώνεται.
Θεωρώ λοιπόν ότι εδώ έχουμε μια τεράστια ανάγκη ενός νέου θεσμικού πλαισίου. Ο Καλλικράτης είναι μια τελειωμένη ιστορία. Ο Καλλικράτης μπορεί να ανταποκρίνονταν ή όχι, δεν έχει και πολύ σημασία τώρα πια, σε μία Αυτοδιοίκηση που υπήρχε μέχρι το 2008-2009. Από το 2010 και μετά, σε αυτή την κολασμένη τριετία και έτσι όπως έτρεξαν οι αλλαγές, ο Καλλικράτης είναι παντελώς ξεπερασμένος. Προσπάθησαν τα Όργανά μας και έκαναν πάρα πολλές αλλαγές. Εγώ δεν ξέρω τι έχει απομείνει από το πνεύμα εκείνου του νόμου. Ότι και να έχει απομείνει, δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Έτσι όπως έχουν τρέξει όλα τόσο γρήγορα, δεν μπορούμε να έχουμε ως σημείο αναφοράς ένα νόμο που έχει ξεπεραστεί από τα πράγματα μέσα σε αυτή την τριετία.
Θεωρώ λοιπόν ότι είναι πάρα πολύ ώριμες οι συνθήκες να ανοίξουμε και να τρέξουμε έναν καινούργιο νόμο-πλαίσιο για την Αυτοδιοίκηση. Πολύ γρήγορα. Δηλαδή η αυτοδιοικητική περίοδος που θα προκύψει από το 2014 και μετά, να έχει ένα καινούργιο θεσμικό πλαίσιο και πάνω σε αυτό εγώ θέλω να μιλήσω, διότι θεωρώ ότι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι και έτσι πρέπει να δράσουμε και να λειτουργήσουμε.
Με συνδικαλιστικού περιεχομένου ομιλίες, εμείς οι καημένοι, εμείς που μας μείωσαν τους μισθούς, εμείς που μας έκαναν το άλλο και λοιπά – τα έχω πει και εγώ, δεν κατηγορώ άλλους – συνειδητοποιώ όμως ότι όσο περνά ο καιρός η κατάσταση είναι άλλη. Το πρόβλημα το έχουμε με τον κόσμο μας, με τους δημότες μας. Σε αυτό πρέπει να απαντήσουμε. Όχι μεταξύ μας τα είπαμε πολύ ωραία, είπαμε την καημένη την Αυτοδιοίκηση, εμείς είμαστε παλικάρια, ήρωες, δουλεύουμε, κάνουμε, δείχνουμε και πάμε σπίτι μας ευτυχισμένοι. Τι θα περάσει στον κόσμο έχει σημασία. Την Αυτοδιοίκηση πρέπει να τη σώσουμε σε επίπεδο εικόνας απέναντι στην κοινωνία. Και πράξης βέβαια, όχι μόνο εικόνας. Και ουσίας. Εδώ λοιπόν πρέπει να δουλέψουμε.
Λέω λοιπόν ότι σε αυτόν τον καινούργιο νόμο-πλαίσιο, που κατά την άποψή μου πρέπει να ισχύσει για την Αυτοδιοίκηση, πρέπει να βάλουμε κάποιους κανόνες, κάποιους άξονες. Εν τάχη εγώ θα περιγράψω κάποιους από αυτούς και σαφέστατα ούτε όλους μπορώ να τους περιγράψω, ούτε να ξέρω όλο το πλαίσιο. Βάζω όμως ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να ανοίξει αυτή η διαδικασία και θεωρώ ότι το Συνέδριό μας την άλλη εβδομάδα θα ήταν καλό να πάρει μια τέτοια απόφαση, να ανοίξει ένας καινούργιος νόμος για την Αυτοδιοίκηση, που θα τον ανοίξουμε εμείς, όχι το Υπουργείο, όπως γίνεται κάθε φορά. Που θα τον δουλέψουμε εμείς και θα την καταθέσουμε την πρόταση στο Υπουργείο. Ακριβώς γιατί εμείς ζούμε κάθε μέρα το τι συμβαίνει γύρω-γύρω και δεν το ζει το εκάστοτε Υπουργείο Εσωτερικών.
Πρώτο θέμα σε αυτή την ιστορία. Νέα κατανομή των ΚΑΠ. Δεν ξέρω, φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι είστε ανενημέρωτοι, δεν ξέρετε τι συμβαίνει. Πολύ σωστά η ΚΕΔΕ ανέθεσε μια μελέτη στην ΕΕΤΑΑ, να δούμε το πώς γίνονταν μέχρι τώρα η κατανομή των ΚΑΠ. Εγώ είπα και πριν, είμαι 31 χρόνια αυτοδιοικητικός, όταν άκουσα στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΕΔΕ τι συμβαίνει, ένιωσα για άλλη μια φορά ηλίθιος, γιατί 31 χρόνια δεν είχα καταλάβει πόσο ριγμένη ήταν η Αττική, ο Δήμος μου και πάει λέγοντας. Το να έχει Δήμους αντίστοιχου πληθυσμού, που να παίρνει ο ένας ένα εκατομμύριο παραπάνω ΚΑΠ από τον άλλον, μπορεί και περισσότερο, γιατί το 1985 έκανε συνένωση με ένα χωριό ας πούμε ή γιατί, γιατί, γιατί, είναι ιστορίες για αγρίους. Όμως με αυτόν τον τρόπο γίνεται η κατανομή μέχρι τώρα.
Πρέπει λοιπόν να πάμε σε έναν καινούργιο τρόπο, καθαρό, διάφανο, με τα λιγότερα κριτήρια, για να μην μπορεί ο καθένας να παίζει παιχνιδάκια, γιατί από ότι φαίνεται όλα τα προηγούμενα χρόνια οι Υπουργοί Εσωτερικών με τους αγαπημένους τους Δημάρχους έπαιζαν διαφόρων ειδών παιχνιδάκια, τα οποία οι περισσότεροι από εμάς φαντάζομαι αγνοούσαμε. Πρέπει να ξεκαθαρίσει. Σε αυτή τη διαδικασία θα παίζει 80% ο πληθυσμός, 10% η εδαφικότητα, 10% οι ανάγκες του κάθε Δήμου, 5% οι νησιωτικοί. Λέω τυχαία νούμερα αυτή τη στιγμή. Όμως αυτό είναι, με αυτόν τον τρόπο είναι η κατανομή, δεν αλλάζει και δεν εξαιρείται κανένας.
Αυτή η κουβέντα όμως, ξεκίνησε τώρα. Δηλαδή στο χθεσινό Διοικητικό Συμβούλιο είχαμε μια πρώτη κουβέντα και έχει σκοπό να μπει στο Συνέδριο σε μια εβδομάδα. Χθες στην ΚΕΔΕ εγώ κατέθεσα δύο προτάσεις. Θα τις καταθέσω και εδώ.
Θεωρώ ότι δεν μπορεί να συζητηθεί σε αυτό το Συνέδριο της ΚΕΔΕ. Όταν η ίδια η ΚΕΔΕ δεν έχει καταλήξει σε πρόταση, θα πάμε στο Συνέδριο να συζητήσουμε κάτι; Και όταν η ίδια η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ αποδέχεται ότι δεν θα πάρουμε απόφαση στο Συνέδριο αυτό, δεν καταλαβαίνω γιατί να ανοίξει το θέμα.
Θεωρώ ότι πρέπει να κάνουμε ένα άλλο Συνέδριο, με μοναδικό θέμα αυτό. Αφού έχουμε περάσει από τις ΠΕΔ, αφού έχουμε δει τα κριτήρια και έχουμε τοποθετηθεί, θα πάμε σε μία άλλη συνεδριακή διαδικασία γρήγορα στην Αθήνα, ας πούμε τον Σεπτέμβριο, έχοντας εξαντλήσει το θέμα και έχοντάς το δουλέψει ως Περιφερειακές Ενώσεις, και θα πούμε η δική μας πρόταση, της Αττικής, είναι αυτή, της Θεσσαλονίκης η άλλη και τα λοιπά, και το Σώμα των Συνέδρων της ΚΕΔΕ θα πάρει απόφαση.
Άλλως, το να ανοίγει το Συνέδριο σε μια εβδομάδα χωρίς πρόταση της ΚΕΔΕ, σημαίνει ότι δεν θα κουβεντιάσουμε τίποτα άλλο, μα τίποτα άλλο, παρά ο καθένας θα λέει τον πόνο του τι θα γίνει αν μειωθούν οι δικοί μου πόροι και πώς θα ζήσω. Όμως αυτό δεν οδηγεί πουθενά, δεν πάει την Αυτοδιοίκηση ένα βήμα μπροστά. Πίσω την πάει, διότι έχουμε και πολλά άλλα θέματα να συζητήσουμε.
Εγώ δεν θέλω να πιστεύω ότι αυτό είναι εκ του πονηρού για να μη συζητήσουμε τα υπόλοιπα, αλλά εκ των πραγμάτων θα εξελιχθεί σε αυτό, διότι ζούμε σε μια εποχή που ο καθένας, έχουμε ξεχάσει ιδεολογίες, παρατάξεις, οτιδήποτε, ο καθένας κοιτάει το Δήμο του. Εγώ τι έπαιρνα, τι θα παίρνω. Αυτό είναι το ζητούμενο.
Πολύ περισσότερο που σε αυτή την κουβέντα δεν μπορούμε να πάμε κατά την άποψή μου με σενάρια. Επίσης διαφώνησα με την ΚΕΔΕ. Και στο ένα και στο άλλο θέμα πήρα την ψήφο μου. Να είμαι σαφής. Όμως αυτό δεν με εμποδίζει να τα πω και εδώ και ελπίζω εδώ να πάρω περισσότερους.
Τι ήταν το άλλο θέμα; Δεν μπορούμε σε αυτή την κουβέντα να πάμε με σενάρια, σε αυτό το σενάριο ο Δήμος Νίκαιας-Ρέντη θα πάρει 500.000 €, στο άλλο σενάριο θα πάρει 512.000 και στο τρίτο σενάριο θα πάρει 425.000 Αν έχω τα σενάρια αυτά, που τα έχουμε όλοι, 325 Δήμοι, και πάμε να κουβεντιάσουμε με αυτά τα σενάρια στην κουβέντα, δεν πρόκειται να τελειώσουμε ποτέ, διότι το μοναδικό που θα έχει να κάνει ο κάθε Δήμαρχος είναι να υπερασπιστεί το σενάριο που θα του δίνει περισσότερα χρήματα.
Η δική μου άποψη λοιπόν είναι ότι δεν υπάρχει κανένα σενάριο τέτοιου είδους. Πολιτικά θα αποφασίσουμε. Είτε με βλάψει, είτε με βοηθήσει. Όμως πρέπει να πάρουμε πολιτικές αποφάσεις. Αυτός είναι ο ρόλος μας ως Σώματα και κυρίως ως ΚΕΔΕ. Να πάρουμε μια απόφαση που θα λέει τόσο τοις εκατό ο πληθυσμός, τόσο τοις εκατό η έκταση, αυτά που είπα πριν. Τόσο. Δεν ξέρω τι βγάζει για τον δικό μου Δήμο.
Άρα λοιπόν θα έπρεπε κατά την άποψή μου να απαγορευτεί στην ΕΕΤΑΑ που το δουλεύει, να έχει οποιαδήποτε σενάρια και να μην κυκλοφορήσουν, διότι αν κυκλοφορήσει ένα θα το ξέρουμε όλοι και θα πάμε με τεράστια καχυποψία, άρα εσύ που είσαι στο Όργανο ξέρεις τι συμβαίνει στο Δήμο σου και για αυτό υποστηρίζεις αυτό το σενάριο, ενώ εσύ που δεν είσαι στο Όργανο ή που δεν έχεις τα μέσα ή που δεν είσαι φίλος, δεν το ξέρεις το σενάριο και πας στην τύχη. Πρέπει να πάμε λοιπόν ισότιμα και ισότιμα θα πει δεν ξέρουμε τίποτα.
Αυτές τις δύο προτάσεις εγώ θα τις βάλω και στο τέλος σε σχέση με την κουβέντα μας.
Δεύτερο κομμάτι που πρέπει να δει ο καινούργιος νόμος-πλαίσιο. Κοινωνικές δράσεις Δήμων. Τις ξέρετε πάρα πολύ καλά όλοι, δεν χρειάζεται να τις λέω. Τι διάβαζα την προηγούμενη εβδομάδα; Το 2016 η ανεργία θα είναι στο 21%, σύμφωνα με τις προβλέψεις. Τι σημαίνει αυτό; Ότι για πολλά χρόνια ακόμα οι κοινωνίες μας θα έχουν πολύ οξυμένα προβλήματα. Δεν τελειώνει η ιστορία μετά το 2014 και πάει λέγοντας. Το 2016, 21% είναι η πρόβλεψη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι Κοινωνικές Υπηρεσίες μας πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν φουλ, ει δυνατόν και περισσότερο, για μια πενταετία ακόμα που θα είναι η επόμενη δημοτική περίοδος.
Άρα λοιπόν, πρέπει να δώσουμε τεράστιο βάρος σε αυτή τη διαδικασία, να συνεχίσουν όλες οι δράσεις αυτές και βέβαια να τις εντάξουμε στο καινούργιο Κοινοτικό Πλαίσιο του 2014-20 και εδώ ήδη η ΚΕΔΕ έχει κάνει μια δουλειά, σοβαρή κατά την άποψή μου. Αν καταφέρει να περάσει, να ενταχθούν οι κοινωνικές δράσεις, όπως ήταν η Εναρμόνιση Οικογενειακής Ζωής, το Βοήθεια στο Σπίτι και λοιπά, στο καινούργιο Κοινοτικό Πλαίσιο, αντιλαμβάνεστε ότι τουλάχιστον μέχρι το 2020, που θέλω να πιστεύω ότι θα έχει ξεπεραστεί πια η κρίση, θα έχουμε χρηματοδότηση αυτών των δράσεων, που είναι πάρα πολύ αναγκαίες για τη λειτουργία μας και για την ύπαρξή μας.
Διαφάνεια και χρηστή διοίκηση. Ο Καλλικράτης εδώ έβαλε θετικά πράγματα, κατά την άποψή μου, τα οποία πρέπει να συνεχίσουμε, και είμαστε σε μια εποχή, να είμαστε και σαφείς, που κανείς δεν συγχωρεί τίποτα, το είπα και πριν.
Είπε πριν ο Πρόεδρος ότι βάλαμε πλάτη όλοι να διαγραφούν τα πρόστιμα, και εγώ βεβαίως, όπως όλοι. Δεν θεωρώ ότι αυτό όμως είναι κάτι που αντιμετωπίζεται, πέρα από τους κακούς δημοσιογράφους, αντιμετωπίζεται καλά από τον πολίτη, διότι ο πολίτης αναρωτιέται: Γιατί αφού αυτός έκανε την παραβίαση; Γιατί αφού δεν είχε καθαρά οικονομικά; Γιατί, γιατί… Και βέβαια όταν το πρόστιμο το μειώσαμε από τις 50.000 στα 1.000 ή στα 2.000, εγώ λέω ότι στις εκλογές του χρόνου θα βρεθεί κάποιος από εμάς και αν τα πρόστιμα μείνουν έτσι, που θα πει εμένα δεν με πειράζει να γεμίσω την πόλη με αφίσες. Θα δώσω και χίλια ευρώ πρόστιμο και θα τελειώσει η ιστορία. Ναι, σαφέστατα την πρώτη φορά είχαν πολλά ελαφρυντικά οι χίλιοι εκατό συνάδελφοι που δεν το έκαναν σωστά. Τη δεύτερη όμως; Δεν είναι μόνο θέμα δεν ήξερα να γράψω, δεν είχα κάποιον να μου κρατήσει τα οικονομικά. Εγώ σας λέω ότι πολύ συνειδητά θα πει ο άλλος ναι, μέσα στο κόστος του προεκλογικού αγώνα και αν αφειδώς έχω χρηματοδότηση, θα δώσω και χίλια ευρώ πρόστιμο, και τι έγινε; Θα τρομάξει. Όταν όμως είχε 30.000 πρόστιμο, τρόμαζε.
Άρα λοιπόν πρέπει να το δούμε και πρέπει να δούμε κάθε φορά αυτό που θα κάνουμε, ναι, σαφέστατα ξέρουμε πολύ καλύτερα και πρέπει να απαλλάξουμε συναδέλφους από βάρος που είναι δυσανάλογο με αυτό που μπορούν να σηκώσουν, αλλά πάντοτε να έχουμε υπόψη μας τι λέει και ο πολίτης.
Η οικονομική μας προοπτική. Θεωρώ ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα, το ξέρουμε καλά. Μπήκαν και μπαίνουν κάποια πράγματα. Θεωρώ ότι έγιναν μερικά θετικά βήματα και πρέπει να τα πούμε. Το ένα ήταν τα ληξιπρόθεσμα. Το ότι κατάφερε, κυρίως η ΚΕΔΕ, με τη βοήθεια όλων μας, να εντάξει τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις των ΟΤΑ στου κράτους, ήταν μια τεράστια κατάκτηση. Δηλαδή ένα δισεκατομμύριο στην Αυτοδιοίκηση για να πληρωθούν παλιά χρέη της Αυτοδιοίκησης, είναι μια τεράστια κατάκτηση. Δεν αντιμετωπίστηκε αντίστοιχα από εμάς. Γιατί λέμε τα στραβά, να λέμε και τα καλά. Ένα δισεκατομμύριο, αυτή τη συγκυρία, είναι πάρα πολλά λεφτά, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση.
Η ρύθμιση των δανείων και η μακροπροθεσμοποίησή τους, ήταν επίσης μια σημαντική υπόθεση που ανακούφισε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, Δήμων.
Η μείωση του επιτοκίου επίσης ήταν σημαντικό.
Υπήρξαν λοιπόν κατακτήσεις σημαντικές σε αυτό το κομμάτι, των χρεών. Στο κομμάτι της τρέχουσας πραγματικότητας και της διαχείρισής μας, πραγματικά τα πράγματα είναι και θα συνεχίσουν να είναι πάρα πολύ δύσκολα και εκεί πρέπει να δούμε με ποιον τρόπο αναπτυξιακά θα βοηθήσουμε και θα δουλέψουμε.
Οι ευρωπαϊκοί πόροι του 2014-20. Μίλησα πριν για τα κοινωνικά. Να ξέρετε ότι μεγάλο μέρος αυτού του Κοινοτικού Πλαισίου πηγαίνει στην ενέργεια. Πρέπει λοιπόν έγκαιρα να δουλέψουμε. Τι θα πει πηγαίνει στην ενέργεια. Αυτό που φαντάζομαι ότι ξέρετε πολλοί από εσάς και δεν είναι το μόνο, είναι η ιστορία με τους λαμπτήρες στην πόλη. Θεωρώ ότι αυτό μπορεί να ενταχθεί εδώ μέσα. Τι θα σήμαινε αυτό; Οικονομία στη ΔΕΗ που πληρώνουμε, που μπορεί να φτάσει το 50, το 60 ή και το 70%. Η αλλαγή των λαμπτήρων και η ρύθμιση ώστε κατά διαστήματα στη νύχτα να έχουν διαφορετική εκπομπή, ακτινοβολία, μικρότερη ή μεγαλύτερη, ρυθμιζόμενη, και η δυνατότητα να το ελέγχω από το Δήμο γιατί τα έχω πια όλα αυτά, ποια λάμπα έχει καεί παντού και να μην το ψάχνω και άρα να ξέρω όταν θα στέλνω τον ηλεκτρολόγο, πού θα τον στείλω να αλλάξει. Υπάρχουν πολύ προηγμένα συστήματα πια, που αν κάνουμε χρήση και είναι χρηματοδοτούμενα, θα μας δώσουν και οικονομικές ανάσες και αυτό είναι ένα παράδειγμα από αυτά που μπορούμε να κάνουμε και πρέπει άμεσα να τρέξουμε και καλώς τα Όργανά μας έχουν κινητοποιηθεί σε αυτή την κατεύθυνση.
Το ανθρώπινο δυναμικό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Νομίζω ότι οι γραμμές που οφείλουμε να βάλουμε και το λέω συνέχεια, είναι δύο. Κανένας εργαζόμενος στην Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να φύγει. Ήδη έχουμε τεράστιες απώλειες. Εγώ έχω χάσει από το 2011 που ανέλαβα μέχρι τώρα, το 25% του δυναμικού του Δήμου, με συνταξιοδοτήσεις, όχι με άλλο τρόπο, και δουλεύουμε λοιπόν με 25% και φαντάζομαι αντίστοιχα είναι τα νούμερα παντού. Δεν μπορούμε να πάμε σε ακόμα λιγότερο προσωπικό, όταν δεν μπορούμε να προσλάβουμε άλλους. Άρα το ένα είναι ότι δεν μπορούμε να χάσουμε εργαζόμενους και το δεύτερο, δεν μπορούν να μειωθούν οι υπάρχουσες δράσεις κανενός μας, διότι η μείωση προσωπικού θα οδηγήσει και σε μείωση δράσεων. Εδώ τις δράσεις αυτές τις έχει τεράστια ανάγκη η κοινωνία. Τι θα μειώσουμε δηλαδή; Τους Παιδικούς Σταθμούς; Τον Πολιτισμό; Την Καθαριότητα; Το Πράσινο; Τι θα μειώσουμε; Εδώ να αυξήσουμε θέλουμε, όχι να μειώσουμε.
Θεωρώ λοιπόν ότι αυτά τα δύο πρέπει να είναι η κόκκινη γραμμή μας από εδώ και εμπρός σε οτιδήποτε με το ανθρώπινο δυναμικό.
Και θέλω να πω και να κλείσω, ότι αυτό εδώ το Όργανο θεωρώ ότι πραγματικά ανταποκρίθηκε στο ρόλο του, γιατί δεν ξέρω αν θα τα ξανά πούμε και πότε, αυτά τα χρόνια. Προσπάθησε να μιλήσει μια γλώσσα της αλήθειας και μέσα στα προβλήματα που είχε η Αττική, τα οξυμένα σε σχέση με άλλες Περιφερειακές Ενώσεις. Το έδειξε και η ομοφωνία που είχαμε σχεδόν σε όλα τα θέματα όλο αυτόν τον καιρό και νομίζω ότι πραγματικά, δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, αλλά ο Πρόεδρος που ήταν ο βασικός και οι υπόλοιποι, τιμήσανε την ψήφο. Δεν θα έλεγα όμως το ίδιο για το σύνολο των ανθρώπων που είμαστε σε αυτή τη Συνέλευση, διότι κάναμε Συνέλευση στη δυσκολότερη στιγμή για το τι θα κάνουμε με τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τα οικονομικά, καλέσαμε τους 66 Δημάρχους και ήρθαν 28. Αν λοιπόν στο δυσκολότερο θέμα που τους καλούμε έναν-έναν, έρχονται 28, αντιλαμβάνεστε ότι πια οποιαδήποτε απόφαση είναι πάρα πολύ δύσκολη. Εγώ αντιλαμβάνομαι την κούραση, την απογοήτευση, την απελπισία, το αδιέξοδο του καθενός από εμάς, αλλά ένα τρόπο έχουμε. Τη συσπείρωση. Η αποσυσπείρωση λειτουργεί ακόμα χειρότερα για τα προβλήματά μας και τις διεκδικήσεις μας και δυστυχώς αυτό δεν καταφέραμε να το πετύχουμε, φαίνεται και από την σημερινή Συνέλευση που είμαστε οι μισοί από όσους θα έπρεπε να ήμασταν εδώ. Έχουμε πολύ μεγάλο θέμα και το έχουμε παντού, δεν το έχουμε στην ΠΕΔΑ μόνο. Έχουμε πολύ μεγάλο θέμα της αναντιστοιχίας των προβλημάτων με τη συμμετοχή των συναδέλφων. Ζώντας στην εποχή του ο καθένας μόνος του, διότι αυτή είναι η εποχή που ζούμε, ο σώζων εαυτόν σωθήτω και όλα τα υπόλοιπα που θα μπορούσε να πει κανείς, δυστυχώς αποσυσπειρώνονται τα Όργανα, διότι μπορούμε να έχουμε διαφωνίες, αλλά να συμμετέχουμε. Το κακό είναι να μην έχουμε διαφωνίες γιατί δεν είμαστε εδώ. Εκεί είναι το μεγάλο μας πρόβλημα, και θεωρώ ότι αυτό είναι το χειρότερο και αυτό οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε.
Σας ευχαριστώ.
