Αγαπητοί συνάδελφοι,
το Συνέδριό μας πράγματι γίνεται σε μια, μπορεί να πει κανείς, πραγματικά κρίσιμη περίοδο. Γιατί, θα μου πείτε, όλες οι περίοδοι κρίσιμες είναι, όσοι ζούμε εδώ και κάποια χρόνια την Αυτοδιοίκηση.
Είναι κρίσιμη όμως αυτή, γιατί έχει πολλά προβλήματα η Αττική, είναι μια υπόθεση, που πολύ άμεσα μας αφορά και ακριβώς αυτά τα σημαντικά προβλήματα της Αττικής πρέπει να συζητήσουμε και να προσπαθήσουμε να δώσουμε λύσεις.
Έχει πολύ σημαντικά προβλήματα η κοινωνία και αυτό μας αφορά άμεσα, γιατί είμαστε μέρος της κοινωνίας, αλλά έχει, είναι βέβαιο και η Τοπική Αυτοδιοίκηση και δεν συμμερίζομαι καθόλου τις απόψεις ότι δήθεν όλα σχεδόν έχουν επιλυθεί και ότι περίπου από τον Γενάρη δεν θα ξέρουμε τι να κάνουμε τα λεφτά μας.
Όπως γνωρίζετε και εσείς, η ρητορεία των υποσχέσεων είναι πολύ πιο εύκολη από τη ρητορεία της δημιουργίας και εμείς έχουμε δοκιμάσει πολύ πικρά αυτή τη ρητορεία των εικόνων, των ψευδαισθήσεων και των υποσχέσεων.
Ακούσαμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τον κύριο Υπουργό. Πριν να σας πω ότι δεν θα σταθώ σε κριτική του απολογισμού της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αττικής, μολονότι στο περιεχόμενο το απολογιστικό που εξέθεσε ο κύριος Πρόεδρος συμφωνώ απολύτων, αλλά για το αν πράγματι κάναμε όσα μπορούσαμε να κάνουμε, όσα έπρεπε να κάνουμε. Αν όλα ήταν τη σωστή κατεύθυνση και αν όλα όσα κάναμε ήταν οι πραγματικές ανάγκες της Αυτοδιοίκησης δεν θα σταθώ. Δεν θα σταθώ, διότι, όπως έχουμε πει επανειλημμένως όλες οι πλευρές, ενωμένη η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να βρει τον ρόλο της, να διεκδικήσει τα δίκαιά της και να προσφέρει στην κοινωνία της Αττικής και επειδή αντίπαλός μας δεν είναι η άλλη παράταξη στην ΤΕΔΚΝΑ, αντίπαλός μας είναι το κεντρικό κράτος, η κεντρική διοίκηση και τα προβλήματα της κοινωνίας, με αυτά πρέπει να αναμετρηθούμε.
Δεν θα αναλύσω, γιατί είναι αντίπαλός μας η κεντρική διοίκηση. Όμως θα πω ότι αυτό που λέγαμε ότι είναι το κορυφαίο ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει την Πολιτεία σήμερα, δηλαδή, ο ριζικός μετασχηματισμός του κράτους, προκειμένου έτσι να ανασυγκροτηθεί το κοινωνικό κράτος που έχει ανάγκη ελληνική κοινωνία, δεν γίνεται.
Στο Συνέδριο που κάναμε στην Εθνική Ασφαλιστική μίλησα και είπα αμφισβητώ τις προθέσεις του αξιότιμου κυρίου Υπουργού, όπως τις εξέθεσε και της κυβέρνησης. Μεταρρύθμιση είπα δεν θα γίνει, γιατί δεν είναι σε θέση η κυβέρνηση να την κάνει αυτή τη μεταρρύθμιση. Είπα χαρακτηριστικά αυτό που επισημαίνω και σήμερα. Από την εφαρμογή του Κώδικα πέρασαν δύο ολόκληρα χρόνια και εκκρεμεί η έκδοση περίπου 70 Διαταγμάτων και Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων, για να εφαρμοστεί ο Κώδικας.
Μας είπε και τότε ο κύριος Υπουργός «Προχωρήστε στις εθελοντικές συνενώσεις». Είπαμε και εμείς στην ΤΕΔΚΝΑ να προχωρήσουν όσοι θέλουν σε εθελοντικές συνενώσεις. Εσείς τι λέτε; Μπορούν; Σας λέω ότι δεν μπορούν, γιατί δεν έχει το Διάταγμα να εκδοθεί και να θέλαμε όλοι να κάνουμε εθελοντικές συνενώσεις, δεν μπορούμε να τις κάνουμε και αυτό είπα τότε. Δεν ήταν σε θέση να εκδώσουν Υπουργικές Αποφάσεις. Είναι σε θέση τόσο γρήγορα να βγάλουν πέρα τόσο μεγάλο εγχείρημα.
Ομόφωνα στην ΤΕΔΚΝΑ είχαμε πει τις προάλλες, όταν τέθηκε η διένεξη για το αν θα πρέπει να πάνε οι προτάσεις του ΙΤΑ, για να συζητήσουμε το χωροταξικό ή όχι. Πολλές ΤΕΔΚ, έγινε και διένεξη μέσα στο Συμβούλιο της ΚΕΔΚΕ, είπαν να μην δώσουμε το χωροταξικό, πριν η κυβέρνηση μας εξασφαλίσει το χρηματοδοτικό πρωτόκολλο για να προχωρήσει η μεταρρύθμιση. Η πλειοψηφία της ΚΕΔΚΕ όμως είπε να πάνε, να αρχίσει η συζήτηση. Μας υποσχέθηκε ο Υπουργός να λύσει τα οικονομικά. Εμείς ως ΤΕΔΚΝΑ ομόφωνα είπαμε όχι. Αν δεν λυθούν τα οικονομικά, δεν θα προχωρήσουμε σε συζήτηση. Αυτή είναι καίρια και σημαντική προϋπόθεση.
Μας έλεγε τότε ο Υπουργός, θα κάνουμε τον νόμο, θα μεγαλώσουμε τους Δήμους και μετά θα συζητήσουμε αυτό το θέμα. Σήμερα άκουσα με έκπληξη ότι όλα όσα λέγαμε και μας απόπαιρναν είναι αιτίες για τις οποίες δεν προχωρά η μεταρρύθμιση. Δεν προχωρά λέει, γιατί δεν υπάρχουν λεφτά. Μα εγώ είχα κάθε λόγο να πιστέψω στις αληθείς προθέσεις του κυρίου Πρωθυπουργού, που στη Θεσσαλονίκη μας είπε ότι τουλάχιστον δύο μεταρρυθμίσεις θα κάνει το κράτος. Η μία αφορά την Ολυμπιακή και η άλλη τον Καποδίστρια 2. Για αυτό λοιπόν λέω ότι οι ρητορείες των υποσχέσεων είναι τελικώς πολύ εύκολες.
Αφού λύθηκαν τα οικονομικά προβλήματα και θα πάρουμε και τα χίλια επτακόσια σαράντα ένα τα παρακρατημένα, καθυστερημένα, το 2009, γιατί εγώ να μην δικαιούμαι να πω σήμερα ότι από το 2004 πηγαίναμε από τον Μάρτη να τα πάρουμε, μετά γινόταν Σεπτέμβρης, μετά ο επόμενος Μάης, μετά ο επόμενος Νοέμβρης και λοιπά; Μέχρι προχθές, πριν στεγνώσει η μελάνη των υποσχέσεων, ξέραμε ότι θα πάρουμε μία δόση τώρα. Όμως ούτε αυτό θα γίνει. Θα ψηφιστεί ο προϋπολογισμός, θα δούμε αν και τότε η κρίση δεν θα φτάσει μέχρι τα όριά μας και μετά θα συζητήσουμε για τα οικονομικά προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Όμως είναι πολύ νωπή η συνέντευξη Τύπου η κοινή που έδωσε ο Υπουργός Εσωτερικών ο κύριος Παυλόπουλος, μαζί με τον τότε Υπουργό Απασχόλησης τον κύριο Τσιτουρίδη, όταν είχε ασκήσει μεγάλη πίεση η Τοπική Αυτοδιοίκηση, για να λυθεί το θέμα εγκαίρως των προνοιακών δομών. Έχουμε δημοσιεύσει το δελτίο τύπου, προϊόν της κοινής συνάντησης του κυρίου Παυλόπουλου και του κυρίου Τσιτουρίδη τότε Υπουργού Απασχόλησης που έλεγε: να μην υπάρχει καμία αμφιβολία, όλες οι δομές θα διατηρηθούν, θα υπάρξει κρατική υποστήριξη και κανένας εργαζόμενος δεν θα απολυθεί. Αντί αυτού, ξέρετε τι συνέβη το καλοκαίρι, αιφνιδίως η Εργατική Εστία κατακόρυφη πτώση της χρηματοδότησης και κλείσιμο πολλών δομών.
Πήραμε μία ομόφωνη απόφαση τότε στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΤΕΔΚΝΑ και είπαμε: κουπόνια θέλουν; Κουπόνια. Όμως τα κουπόνια θα δίνονται στους Δήμους, να τα μοιράζουν οι Δήμοι, θα είναι ίσα στον αριθμό με τις θέσεις εξυπηρέτησης που υπάρχουν στον Δήμο και θα είναι στο ίδιο ύψος του κόστους που απαιτείται για την κάθε υπηρεσία προς κάθε πολίτη.
Ξέρετε όμως ότι μετά από αυτό το διάστημα δεν έχουμε κοινωνικές δομές. Έχουν κλείσει πολλά κέντρα πρόληψης και είναι συζητήσιμο αν θα μπορέσουν όλοι οι Δήμοι, οι φτωχοί ιδίως Δήμοι, να σηκώσουν το βάρος της υποστήριξης αυτής της κοινωνικής πολιτικής.
Επίσης, πρέπει να σημειώσουμε εδώ, επειδή λέγονται πολλά, ότι η Αυτοδιοίκηση δεν δικαιούται να πάρει αύξηση στα δημοτικά τέλη, διότι δήθεν πρέπει να συμβάλει και η Αυτοδιοίκηση στην αντιμετώπιση της κρίσης, η Αυτοδιοίκηση έχει δοκιμάσει την κρίση εδώ και πολλά χρόνια και η Αυτοδιοίκηση υφίσταται τις επιπτώσεις της κρίσης εδώ και πολλά χρόνια, για αυτό είναι τα παρακρατημένα, οι υστερήσεις των εσόδων και όλα τα συναφή. Όμως αν υπάρχουν τόσο ικανοί Δήμοι με ίδια έσοδα και πολλές δυνατότητες να μην προχωρούν σε αύξηση των δημοτικών τελών, να ληφθεί υπόψη να περιοριστεί η επιχορήγησή τους και να μοιραστεί το ανάλογο ποσό στους υπόλοιπους Δήμους, που έχουν ανάγκη να αυξήσουν τα δημοτικά τους τέλη. Είναι και αυτή μια εύκολη ρητορεία και στέλνει ένα πολύ καλό μήνυμα στην κυβέρνηση, ότι δήθεν έχουμε τα μέσα, μπορούμε και αύξηση να μην πάρουμε, θα τα καταφέρουμε.
Είναι αναντίστοιχο με τις ανάγκες της Αυτοδιοίκησης και την κοινή θέση μας ότι τα χρήματα που πάνε στην Αυτοδιοίκηση είναι λίγα,
