Αγαπητοί συνάδελφοι,
όλοι το ζούμε και το γνωρίζουμε ότι διανύουμε μία μεταβατική περίοδο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση της χώρας, όπου τόσο οι τοπικές κοινωνίες, αλλά και όσοι βρισκόμαστε στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πολλά περιμένουμε το τελευταίο διάστημα στο επίπεδο της διοικητικής μεταρρύθμισης της χώρας.
Την πραγματικότητα, τι δηλαδή είναι η Αυτοδιοίκηση σήμερα, τη γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά όλοι μας, μια και καθημερινά τη βιώνουμε.
Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι το πλέον συγκεντρωτικό και συγχρόνως πελατειακό κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο μισός της πληθυσμός έχει συγκεντρωθεί πλέον στην Αττική, όπου παρ’ όλα τα τρία Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης που διανύσαμε, εξακολουθεί να έχει τεράστια αναπτυξιακά προβλήματα και κυρίως τεράστιες ενδοπεριφερειακές ανισότητες.
Οι Δήμοι του πολεοδομικού συγκροτήματος δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα πολλά και σύνθετα και κυρίως στα τεράστια κοινωνικά προβλήματα που αφορούν την ποιότητα ζωής των κατοίκων τους.
Οι περιφερειακοί Δήμοι και Κοινότητες της Αττικής, εξακολουθούν να έχουν τεράστια έλλειψη των βασικών έργων υποδομής, μια και τα βασικά έργα για μια υποτυπώδη ανάπτυξη απουσιάζουν σχεδόν παντελώς και οι υπάρχουσες σήμερα αυτοδιοικητικές μονάδες αδυνατούν να προτείνουν και να δώσουν την οποιαδήποτε αναπτυξιακή λύση, με αποτέλεσμα η άναρχη και απρογραμμάτιστη ανάπτυξη να έχει τον κύριο λόγο.
Οι Νομαρχίες αποψιλωμένες από αρμοδιότητες και πόρους, αδυνατούν να ασκήσουν οποιαδήποτε αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική, περιορισμένες στις εγκρίσεις περιβαλλοντικών όρων και σε μικρά έργα σε επίπεδο Δήμων, που απλά τους δίνονται για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους.
Οι Περιφέρειες, πολιτικά και οικονομικά πλήρως εξαρτημένες από την κεντρική κυβέρνηση, με το διορισμένο Περιφερειάρχη και στην ουσία την άσκηση της περιφερειακής πολιτικής να την υλοποιεί το Υπουργείο Εσωτερικών και το Υπουργείο Οικονομικών.
Έτσι, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είτε ασφυκτικά πιεσμένοι από τον εκάστοτε πολιτικό διοικητικό εναγκαλισμό του κεντρικού κράτους, με τους αμέτρητους ελέγχους από δεκάδες ελεγκτικούς μηχανισμούς, που στραγγαλίζουν και ελέγχουν την όποια δραστηριότητα και πρωτοβουλία τους, είτε θύματα της εκάστοτε οικονομικής πολιτικής, υφίστανται τις συνέπειες των περιοριστικών δημοσιονομικών πολιτικών των κυβερνήσεων, τουλάχιστον της τελευταίας 10ετίας, μπορεί και περισσότερο, τα γνωστά αυτά που συζητάμε παρακρατηθέντα, τα οποία συνεχίζονται και σήμερα, με αποτέλεσμα αφενός μεν να αδυνατούν οι ΟΤΑ να ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις λειτουργίες προς τους πολίτες, αφετέρου να έχουμε πάρα πολλά προβλήματα στην απορρόφηση είτε του ΚΠΣ, είτε του ΘΗΣΕΑ ή και άλλων προγραμμάτων, λόγω της τεράστιας γραφειοκρατίας.
Ακούσαμε πριν από λίγο τον Υπουργό, ο οποίος με πολλή συμπάθεια μίλησε σε εμάς ότι στεναχωριέται και ο ίδιος όταν ακούει από τους διάφορους ελεγκτικούς μηχανισμούς και από τους διάφορους κύκλους ότι η Αυτοδιοίκηση θεωρείται από τους φορείς που γίνεται η μεγαλύτερη κατά κάποιον τρόπο παρανομία οικονομική, κατάχρηση ή όπως αλλιώς θέλετε.
Μα εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε καθιερώσει πάνω από 14 ελεγκτικούς μηχανισμούς που σήμερα μας ελέγχουν, που πριν από δύο ή τρία χρόνια καθιερώθηκε ότι με παραπεμπτικό βούλευμα ο Δήμαρχος θα τίθεται σε αργία μέχρι να εκδικαστεί η όποια του υπόθεση; Εμείς τα έχουμε καθιερώσει; Εμείς κάναμε αγώνα και ζητούσαμε; Εμείς καθιερώσαμε τον έλεγχο όλων των ενταλμάτων που πηγαίνουν στους Παρέδρους; Κάναμε έναν τεράστιο αγώνα και δυστυχώς ο εναγκαλισμός αυτός ο ασφυκτικός των ελέγχων αντί να μειωθεί, αυξήθηκε, με πρόσφατο παράδειγμα το Υπουργείο Οικονομικών, που μας ταύτισε με ταμεία του Υπουργείου Υγείας προκειμένου να ελέγχει τον προϋπολογισμό των Δήμων, με άλλα λόγια να ελέγχει την πολιτική μας.
Εμείς ζητάμε, θέλουμε τους ελέγχους, το είπαμε και πριν, αλλά να υπάρχει ένας φορέας που να μας ελέγχει, όπως γίνεται και σε όλους τους φορείς του Δημοσίου.
Αγαπητοί συνάδελφοι, ενώ οι πάντες αναμέναμε τις προτάσεις σύμφωνα με τις οποίες η κατάσταση αυτή που βιώνουμε έπρεπε να αλλάξει, τόσο προς το συμφέρον της χώρας μας, αλλά κυρίως προς το συμφέρον των πολιτών και των τοπικών κοινωνιών, προτάσεις για μια ισχυρή πολιτική, οικονομική και κοινωνική μεταρρύθμιση, για τον εκδημοκρατισμό και εκσυγχρονισμό του πολιτικού και διοικητικού μας συστήματος, προτάσεις που τις είχαμε συζητήσει και προετοιμάσει στα προηγούμενα Συνέδρια και της ΚΕΔΚΕ και της ΤΕΔΚΝΑ, είτε στα γενικά συνέδριά μας, είτε με επιμέρους θεματικές ημερίδες, πληροφορηθήκαμε πριν από λίγους μήνες μέσω διαρροών προς τον Τύπο, ότι η κυβέρνηση δεν έχει κάνει καμία σοβαρή προετοιμασία διοικητικά, χωροταξικά, αλλά και οικονομικά, για μία τέτοια συνολική διοικητική μεταρρύθμιση.
Παρ’ όλα τα όσα έχει ανακοινώσει στα Συνέδρια της Αυτοδιοίκησης, φαίνεται να προσεγγίζει το θέμα σαν μία απλή συνένωση Νομαρχιών και Δήμων και για την Αττική επιλεκτικά στους περιφερειακούς Δήμους και Κοινότητες μόνο, αφήνοντας ανέπαφους τους Δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας και του Πειραιά, από οποιαδήποτε αλλαγή και βέβαια, ούτε μία αναφορά για τις αιρετές Περιφέρειες, για την μητροπολιτική αναδιάρθρωση των αστικών κέντρων, για την τύχη των Νομαρχιών.
Για αυτό και βέβαια αυτή η πρόταση δεν έτυχε καμίας αποδοχής ούτε από τον πολιτικό κόσμο της χώρας, ούτε από τον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ούτε από τους Δήμους και κυρίως ούτε από τις τοπικές κοινωνίες, όπου έγινε αναφορά.
Το πιο βασικό αυτής της πρότασης έτσι όπως διέρρευσε, φάνηκε να μην επιλύει κανένα από τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα τόσο των Δήμων, όσο και των Νομαρχιών, που είναι σε πλήρη αδυναμία άσκησης των βασικών τους αρμοδιοτήτων και βεβαίως να μην γίνεται καμία συζήτηση για αναδιανομή πόρων από το κεντρικό κράτος προς την Αυτοδιοίκηση και ούτε φυσικά καμία αναφορά για το πώς θα στηριζόταν οικονομικά το όλο εγχείρημα της όποιας διοικητικής μεταρρύθμισης.
Ακόμα, όλα αυτά πριν από λίγες μέρες ανακλήθηκαν και κανείς δεν γνωρίζει αν τελικά η τόσο απαραίτητη πλέον για τη χώρα μας και για τις τοπικές μας κοινωνίες διοικητική μεταρρύθμιση, προχωρήσει ποτέ και από ποιον και κάτω από ποιες προϋποθέσεις.
Ακούσαμε πριν από λίγο τον Υπουργό ότι δεν είπε τίποτα για τη μεταρρύθμιση. Την παράπεμψε στο απώτερο μέλλον χωρίς κανένα χρονικό ορίζοντα. Ακούσαμε τόσα ωραία για το ΘΗΣΕΑ και το ΚΠΣ. Δεν ειπώθηκε εδώ όμως ότι από το ΘΗΣΕΑ, που ενώ η Αττική και η Θεσσαλονίκη έχουν πάνω από το μισό του πληθυσμού της χώρας, χρηματοδοτούνται μόνο με το 11% του συνολικού προγράμματος. Δέκα ήταν η πρόταση και μετά από αγώνα που κάναμε πήραμε και άλλη μία μονάδα, έντεκα. Αυτός είναι ο ΘΗΣΕΑΣ.
Εμείς δεν έχο
