Κυρίες και κύριοι,
Συνάδελφοι,
Ήταν καιρός να θέσουμε επί τάπητος το κρίσιμο για το μέλλον της Αττικής ζήτημα της αναθεώρησης του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας. Ήταν κάτι άλλωστε που είχαμε αποφασίσει και στο Ετήσιο Συνέδριο της ΤΕΔΚΝΑ τον περασμένο Νοέμβριο.
Αισθάνομαι βαθιά ικανοποίηση που η αρχή γίνεται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, από τους ανθρώπους που ζούμε καθημερινά τις αγωνίες και τα προβλήματα των συμπολιτών μας, σε μια Αττική που μπορεί να μας προσφέρει περισσότερες ανάσες δροσιάς και ποιότητας ζωής.
Χαίρομαι που στην προσπάθειά μας αυτή συμμετέχει η επίσημη πολιτεία, μέσω του Υπουργείου Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, και της Γενικής Γραμματείας της Περιφέρειας Αττικής.
Aυτή η προσπάθεια είναι μεγάλη και κρίσιμη. Οφείλουμε λοιπόν να διευκολύνουμε την πρόσθεση δυνάμεων, τη συνεργασία και τη συναντίληψη, ώστε τα αποτελέσματα να είναι άμεσα και να ανταποκριθούν στις ανάγκες της εποχής και τις απαιτήσεις των συμπολιτών μας.
Η Αττική είναι το σπίτι μας. Πρέπει να γίνει και το μέλλον το δικό μας, και κυρίως των παιδιών μας. Να διδαχτούμε από όσα εμείς ζούμε, και να προσθέσουμε ο καθένας και από ένα λιθαράκι για να τα διορθώσουμε.
Είναι χρέος ζωής. Σε τελική ανάλυση άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε γενιά χρωστάει σε όσους έφυγαν, δίνοντας και τη ζωή τους για να βρισκόμαστε σήμερα εμείς εδώ που είμαστε. Καθώς και στις γενιές που έρχονται, και δεν χρωστούν τίποτα και σε κανέναν, να βιώσουν τις παρενέργειες της δικής μας αμέλειας ή κακοδιαχείρισης του περιβάλλοντος που κληρονομήσαμε.
Οι κλιματικές αλλαγές που θα ζήσουμε για τα επόμενα τριάντα χρόνια είναι ήδη προδιαγεγραμμένες και η όποια προσπάθειά μας για μείωση των αερίων του θερμοκηπίου θα αρχίσουν να επηρεάζουν σημαντικά μετά το 2040.
Η Ελλάδα όπως και η υπόλοιπη Νότια Ευρώπη είναι πολύ ευάλωτη στο φαύλο κύκλο απερήμωσης και καταστροφής των δασών, που κινδυνεύει να καταστρέψει το Ελληνικό τοπίο.
Εάν συνεχίσουμε έτσι στο τέλος αυτού του αιώνα η Ελλάδα θα γίνει τοπίο των χωρών της Βόρειας Αφρικής.
Κυρίες και κύριοι,
Το ρυθμιστικό σχέδιο της Αθήνας που καλούμαστε σήμερα να επεξεργαστούμε και να αναθεωρήσουμε και που υλοποιήθηκε μόνον κατά 10%, ισχύει από το 1985.
Εικοσιτέσσερα ολόκληρα χρόνια, είναι πολλά.
Σκεφτείτε τι έκανε ο καθένας από εσάς το 1985.
Πόσο μακρινό φαντάζει. Πόσο μακρινό ακούγεται. Πόσα άλλαξαν από τότε. Στη ζωή μας και στην καθημερινότητα της πόλης στην οποία ζούμε.
Άλλαξαν σχεδόν τα πάντα. Οι κοινότητες έγιναν δήμοι. Περιορίστηκαν αισθητά οι ελεύθεροι χώροι.
Το πράσινο δεν μεγάλωσε. Και γι’ αυτό ευθυνόμαστε όλοι. Κάθε μέρα το πληγώνουμε ολοένα και περισσότερο. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, κάποιοι ανακαλύπτουν κατά το δοκούν και περιστασιακά την περιβαλλοντική συνείδηση. Την οικολογική ευαισθησία.
Η Αθήνα, η Αττική που μας φιλοξενεί, έγινε ακόμη μεγαλύτερη. Και άλλαξαν σχεδόν τα πάντα. Το αεροδρόμιο στα Σπάτα. Το μετρό. Η Αττική Οδός. Οι λεωφορειόδρομοι. Το τραμ. Η λειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς.
Όλες αυτές οι εξελίξεις έχουν συμβάλλει στο να μην γνωρίζουμε την πόλη μας. Κι όμως, αρκεί να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, για να δρομολογήσουμε τις παρεμβάσεις που απαιτούνται ώστε να γυρίσουμε σελίδα. Να κάνουμε τις πόλεις μας πιο ανθρώπινες. Να αγαπήσουμε ξανά την Αττική.
Κυρίες και κύριοι,
Ο όρος «ρυθμιστικό σχέδιο», μπορεί να σας ακούγεται τεχνοκρατικός. Μπορεί να ακούγεται πως έχει διαδικαστικό περιεχόμενο. Δεν είναι έτσι. Είναι η κοινή βάση γύρω από την οποία θα πρέπει να κινηθούμε στο μέλλον. Είναι η αφετηρία για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στην πόλη στην οποία ζούμε και όχι μόνο.
Το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο θα πρέπει να προκύψει ως αποτέλεσμα της σύνθεσης κοινών εμπειριών, οράματος και της αγωνίας για το κοινό μέλλον όσων ζούμε στην Αττική.
Θα απαιτηθεί μια καλύτερη οργάνωση της λειτουργίας της πόλης, στο πλαίσιο της Μητροπολιτικής Διακυβέρνησης που, η αλήθεια είναι ότι έπρεπε ήδη να αποτελεί πραγματικότητα.
Οφείλουμε να εναρμονιστούμε με τη νέα πραγματικότητα. Να αξιοποιήσουμε τις υποδομές που δημιουργήθηκαν στην Αθήνα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Περιβάλλον. Αειφόρος ανάπτυξη. Αναβάθμιση δημοσίου χώρου. Καλύτερη αξιοποίηση των ελεύθερων χώρων. Περισσότεροι ελεύθεροι χώροι. Αξιοποίηση των φυσικών πόρων.
Αυτές είναι οι κατευθύνσεις στις οποίες πρέπει να κινηθούμε. Με δράσεις και όχι με λόγια. Να βάλουμε ένα στοίχημα ζωής. Και να το κερδίσουμε. Για τα παιδιά μας. Για το αύριο της κοινωνίας μας, που είναι στο χέρι μας να είναι καλύτερο.
Κυρίες και κύριοι,
Σήμερα, αποφασίζουμε για το αύριο. Όχι μόνο το κοντινό αύριο, αλλά για τα επόμενα 30 χρόνια τουλάχιστον. Πρέπει να βρεθούμε μπροστά από τις εξελίξεις, και όχι να κυνηγάμε ασθμαίνοντας.
Πρέπει να δώσουμε έμφαση στην ισόρροπη ανάπτυξη. Στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των τοπικών κοινωνιών, και της Αθήνας σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.
Να διαχειριστούμε με σύνεση και ευαισθησία τους φυσικούς πόρους που κληρονομήσαμε. Να αναδείξουμε σε ζήτημα αιχμής την προστασία του περιβάλλοντος.
Η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της πρωτεύουσας, θα έχει άμεσες και ευεργετικές συνέπειες στην προώθηση της κοινωνικής συνοχής και την ανάπτυξη της μικρομεσαίας οικονομίας, που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του κράτους.
Κυρίες και κύριοι,
Η Αθήνα του μέλλοντός μας, πρέπει να είναι μια πόλη που θα εμπνέει. Η Αττική του μέλλοντος δεν θα πληγώνει, δεν θα προκαλεί αποστροφή.
Θέλουμε και μπορούμε να ζήσουμε σε μια σύγχρονη πόλη, οικολογικά συνειδητοποιημένη, υπεύθυνη και βιώσιμη.
Η Αττική, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την ταυτότητα μιας Ελλάδας που προοδεύει, δημιουργεί και πρωταγωνιστεί σε μια παγκόσμια κοινότητα ανταγωνιστική.
Σήμερα θα μπουν οι άξονες πάνω στους οποίους οι Νομαρχίες και οι Δήμοι θα καταθέσουν τις προτάσεις τους.
Σας ευχαριστώ.
