Κυρίες και κύριοι,
Φίλες και φίλοι,
Αφού σας καλωσορίσω κι εγώ με τη σειρά μου στην Αθήνα, την αιώνια πρωτεύουσα του πολιτισμού, επιτρέψτε μου να σας εκφράσω τις ευχαριστίες μου, που μου δώσατε την ευκαιρία να πω από αυτό εδώ το βήμα, λίγα λόγια για ένα ζήτημα αιχμής. Ένα θέμα καθημερινότητας. Ένα στοίχημα που καλούμαστε να κερδίσουμε, αν θέλουμε να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.
Η εποχή μας, είναι η εποχή της περιβαλλοντικής ανησυχίας και του ενδιαφέροντος. Θα έλεγα ότι έχει γίνει της μόδας η συζήτηση για το περιβάλλον. Είναι στο χέρι μας, να γίνει θεσμός. Να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Της πρακτικής των κυβερνήσεών μας. Της συμπεριφοράς όλων μας.
Κυρίες και κύριοι,
Οι ρυθμοί με τους οποίους αλλάζουν τα πράγματα γύρω μας είναι πρωτόγνωροι. Και σε αυτή την ταχύτητα της καθημερινότητας, προσπερνάμε μικρά και μεγάλα πράγματα, στα οποία οφείλουμε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία και προσοχή.
Έχω την τιμή να είμαι μέλος της Επιτροπής των Περιφερειών. Έχω την τιμή να έχω υπογράψει στους πρώτους 100 Ευρωπαίους Δημάρχους στο Σύμφωνο για την μείωση του CO2.
Έχω την τιμή να υπηρετώ τους συμπολίτες μου ως δήμαρχος του Αιγάλεω. Και τους συμπολίτες μου σε κάθε γωνιά του λεκανοπεδίου της Αττικής, ως πρόεδρος της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων της περιφέρειας Αττικής. Έχω την τιμή να ασχολούμαι χρόνια με τον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τον χώρο των αυθεντικών, των ξεκάθαρων σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους. Εκεί όπου κρινόμαστε όλοι καθημερινά. Και κρινόμαστε αυστηρά.
Δεν έχω λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να διαδραματίσει τον καθοριστικότερο ρόλο για να γίνει μια πόλη βιώσιμη, λειτουργική, αγαπητή από τους κατοίκους της, φιλική προς το περιβάλλον, φιλική προς το μέλλον.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περισσότερο από το 70% των κατοίκων κατοικούν στις πόλεις. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι στην Αττική είναι εγκατεστημένο το 40% του ελληνικού πληθυσμού και παράγεται το 60% των ετήσιων παραγωγικών δραστηριοτήτων της χώρας, ενώ σαν χώρος αντιπροσωπεύει μόλις το 4,2% της ελληνικής Επικράτειας!
Φυσικά, για να δράσει η Αυτοδιοίκηση στην Αττική, απαιτείται σωστός χωροταξικός σχεδιασμός και άμεσα Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο και φυσικά απαιτούνται πόροι. Πόροι από την κεντρική εξουσία. Και αρμοδιότητες. Επίσης από την κεντρική εξουσία. Ανεξαρτήτως αυτών όμως, οι μικρές αρχικές παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν από τον καθένα μας. Μέσα στο σπίτι του. Έξω, στην αυλή του. Γύρω, στη γειτονιά του. Πρέπει να διαμορφώσουμε οικο-γειτονιές και βεβαίως την οικολογική ανασυγκρότηση του ήδη δομημένου περιβάλλοντος.
Την τελευταία κυρίως εικοσαετία και ιδιαίτερα στην Αττική, η ελληνική γειτονιά έχασε τα χαρακτηριστικά γειτονιάς!
Πόσες φορές δεν έχουμε δει σπουδαία και όμορφα πράγματα να ξεπηδούν από μικρές καθημερινές προσπάθειες, όταν αυτές ήταν συντεταγμένες, οργανωμένες, είχαν πάθος και όραμα, είχαν όρεξη και πείσμα για να καταλήξουν σε αποτέλεσμα.
Κυρίες και κύριοι,
Ο σεβασμός στο περιβάλλον είναι θέμα κουλτούρας. Γνώσης. Καλλιέργειας μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς. Είναι πράξη ευθύνης. Είναι υποχρέωση όλων μας. Οι πόλεις μας αποτελούν έναν μικρόκοσμο του πλανήτη στον οποίο ζούμε και τον οποίο δυστυχώς δεν σταματάμε να πληγώνουμε.
Παρατηρείται ακόμη ατολμία και αναστολές σε μεγάλο μέρος των Τοπικών Αρχών, σε ότι αφορά την προώθηση πολιτικών και δράσεων στην λογική της βιώσιμης ανάπτυξης, όταν αυτές αντιτίθενται σε παγιωμένες λογικές και συνήθεις των δημοτών.
Και φυσικά, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει και το αντίθετο: Ότι κάποιες φορές οι διαθέσεις των Τοπικών Αρχών είναι πίσω από τις επιθυμίες και τις διαθέσεις των δημοτών.
Πρέπει να κατανοήσουμε την ανάγκη βελτίωσης της ποιότητας ζωής των πόλεων στις οποίες ζούμε, με κεντρικό άξονα τη μείωση της ρύπανσης του αέρα που αναπνέουμε, και των ήχων, των θορύβων που ακούμε, της μείωσης τους CO2, να σχεδιάσουμε γειτονιές, πόλεις με βιώσιμη κινητικότητα.
Να δώσουμε έμφαση στις πράσινες, τις εναλλακτικές μεταφορές. Να αφήσουμε στο γκαράζ του σπιτιού μας το αυτοκίνητο. Και να επιλέξουμε να γνωρίσουμε καλύτερα την πόλη που μας φιλοξενεί, χρησιμοποιώντας είτε ένα μαζικό μέσο μεταφοράς, είτε ένα ποδήλατο.
Κυρίες και κύριοι,
Φοβάμαι ότι η μεγαλύτερη απειλή για το περιβάλλον δεν είναι η κλιματική αλλαγή. Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Όλοι εμείς. Είναι καιρός να αρχίσουμε να βλέπουμε με διαφορετικό μάτι το περιβάλλον, τη βιωσιμότητα των πόλεων στις οποίες ζούμε.
Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε κάτι απλό: Ο πλανήτης αυτός, μας φιλοξενεί. Μας έχει παραχωρηθεί μια γωνιά, και το συμβόλαιο που έχουμε υπογράψει περιλαμβάνει όρους συνείδησης. Που συνήθως είναι και οι πιο ισχυροί.
Είναι στο χέρι μας να δράσουμε. Όχι αύριο. Τώρα.
Σας ευχαριστώ.
